rare vogels, die kiwi's

Hallo allemaal,

Daar ben ik dan weer met een nieuw verslag van ditmaal het Zuidereiland van Nieuw Zeeland.

Na Wellington zijn Iwan en ik per boot naar Picton gevaren. Het weer was redelijk opgeklaard en eenmaal bij de Marlborough Sound aangekomen begonnen de wolken zich op te stapelen. De Marlborough Sound is een soort fjordengebied en daar ging de veerboot dwars doorheen, echt schitterend. Daarna direct weer met de Magicbus door naar Nelson. Onderweg stopten we nog even bij een wijnproeverij waar je voor weinig geld aan mee kon doen. Iwan en ik waren natuurlijk van de partij. :-)

In Nelson samen met 2 Duitse meisjes naar de zonsondergang gekeken ( die is eigenlijk overal in Nieuw Zeeland prachtig ). De dag erop gingen we met een excursie naar het Abel Tasman NP. Dit is een National Parc dat aan het water ligt en hier gingen we de 1e dag kajakken en de 2e dag terug wandelen ( 12 km ). Onderweg met de watertaxi kwamen we een zeehond tegen die een inktvis aan het verorberen was. Hij had er duidelijk zin in want hij sloeg iedere keer die inktvis hard op het water, een grappig gezicht was dat. Het zeekajakken was fantastisch en 's avonds gingen we op een soort backpackers boot slapen in een mooie baai. Om daar te komen werd ons verteld dat we ( als een soort idioot ) gebaren op het strand moesten maken om de aandacht te trekken, ze zouden dit dan opmerken en ons ophalen met de boot. Na 2 minuten als een malloot op het strand te staan zwaaien besloot Iwan maar naar de boot te zwemmen. Het ontvangst daar was erg hartelijk : "We're not open yet and you'll picked up at 16.00 o'clock". " What, it's only 15 minutes or so " zegt Iwan. " yeah, or 16 or 17 and half....have a nice day on the beach ! ". En Iwan kon na een dagje kajakken weer gewoon terugzwemmen. We hadden veel vriendelijke mensen ontmoet maar deze eigenaar ( Chris hette hij ) van Aquapackers was de eerste echte klootzak die we tegenkwamen.

De avond was verder erg gezellig aan boord en we leerden weer interessante mensen kennnen : Tim uit Belgie ( hehe ) die van reeds 17 landen de hoogste berg heeft beklommen, Linda uit Frankrijk die 5 verschillende talen sprak waaronder het Chinees en anderen.

's nachts was Tim blijkbaar mijn gesnurk ( maar ook van anderen geloof ik maar ) zat en besloot maar op het dek te gaan slapen.

De dag erop wandelden we met Robin ( NL ) en Michelle ( Canada ) de 12km lange trektocht terug naar het plaatsje en genoten onderweg nog van een klein strandje waar niet veel mensen waren.

De dag erop vertrok ik met de Magic bus naar Greymouth, Iwan besloot wat langer in Nelson te blijven.

De Magic formule maakt het reizen wel erg gemakkelijk, ze halen je gewoon bij de hostel op en zetten je bij de volgende weer af. Als je wilt boeken ze de akkommodatie ook nog voor je of bepaalde activiteiten. Onderweg stoppen ze bij de bezienswaardigheden en vertellen veel over het land. Toch eigenlijk wel een leuke formule.

Onderweg stopten we weer bij verschillende bezienswaardigheden en ineens hoor ik : " mark,....mark ".
Ik zie een meisje die ik eerst niet herkende maar zij herkende mij blijkbaar wel. Het is Sofie, de zus van mijn voormalige buurvrouw, die hier een jaar in Nieuw Zeeland werkt. Zij had met een vriendin een camper gehuurd en trok nu even een paar weken rond en door stom toeval kwamen we mekaar tegen. Ik had wel gehoord dat ze ergens in Nieuw Zeeland was maar waar precies ? En nu komen we mekaar zo tegen. Een kleine wereld is het toch.

In de bus word ik vaak voor Duitser aangezien ( "uitgemaakt" voelt het ). Blijkbaar zie ik er Duits uit, daar moet ik dan maar eens wat aan gaan doen. Gelukkig verontschuldigen de mensen zich daarna wel altijd.

In Greymouth boek ik een bierproeverij toer. Deze vindt plaats bij de Monteith bierbrouwerij. Iedereen komt blijkbaar om het bier te proeven en de interesse in de fabriek is minimaal. Op een paar biertjes na zijn deze redelijk binnen te houden en sommigen smaken zelfs goed. Maar ja, ik ben inmiddels de biertjes uit Belgie gewend en daar kan het toch niet aan tippen.

De dag erop vertrekken we naar de Franz Jozef Gletsjer en bezoeken onderweg Pete's bushhouse. Pete heeft hier een soort museum neergezet waarbij je de geschiedenis van de hertenjacht kan bekijken. Hier lopen ook wat herten rond.

Met Chuck / Lesley en Danielle willen we een helihike gaan doen naar de gletsjer maar helaas...de wolken gooien roet in het eten en de helihike wordt afgelast. We besluiten dan maar naar de gletsjer te lopen maar kunnen daar zonder speciale schoenen ( met spikes ) en zonder gids echter niet op.

Midden in de nacht hoor ik een alarm afgaan, ik kijk en denk ...he die kerel hoort het blijkbaar niet. Dan realiseer ik me dat het alarm ergens anders is. Ik loop naar buiten en zie dat veel mensen naar buiten zijn gegaan. Bij een pand verderop gaat een alarm af dat wel een luchtalarm lijkt. Niemand weet wat er aan de hand is. In de hal staat oa een familie met drie kinderen en een knuffel te wachten op wat komen gaat.
Na een minuut of 10 stopt het lawaai en gaan de mensen weer naar binnen.
Achteraf hoor ik dat er ergens in de buurt een lawine is geweest en dat hiervoor de vrijwilligers werden opgeroepen.

De dag erop ga ik 's morgens nogmaals uit een vliegtuig springen. Ik was vantevoren al van plan hier te gaan skydiven maar omdat Iwan in Taupo ging springen van 15000 feet ben ik toen meegegaan. Ik wilde graag ook een keer in de bergen springen en vanwege de scenic flight natuurlijk. Hannah ( UK ) uit de magicbus besloot dit ook te gaan doen en om 7 uur vlogen we over de foxgletsjer en kwart over 7 sprongen we uit het vliegtuig en vielen we met 200 km per uur naar beneden daar in de buurt. Ik mocht gelukkig m'n camera meenemen en mocht na de vrije val zo mijn eigen video maken. Dat was echt fantastisch.

We reizen door naar Wanaka en 's avonds eet ik samen met mijn kamergenootjes Santosh ( Singapore ) en Dorota ( Polen ). Het toeval wil dat zowel Santosh als Dorota die avond verjaarde. Santosh is, net als de Belg Tim, een liefhebber van alpinisme en hij wil als training voor de beklimming van de Mt Everest ( de hoogste berg ter wereld in de Himalaya ) de hoogste berg van Nieuw Zeeland gaan beklimmen : Mt Cook.
Dat is natuurlijk een heel karwei en zo'n beklimming van de Mt Everest is vaak ook een kostbare zaak. Hij moet hiervoor sponsers vinden en houdt een webside bij www.climbeverestwithme.com.

Ik huur de volgende dag een auto voor 9 dagen en het wordt de Subaru lancaster. Dat is een prachtige auto en het belooft mooie dagen te gaan worden. Ik rij ermee naar Queenstown en maak dezelfde dag nog een tripje naar Glenorchy. Het weer zit enorm mee en de rit is echt zo onwaarschijnlijk mooi dat ik goed begrijp waarom ze hier de film " lord of the rings " hebben opgenomen. Kraakheldere meertjes midden in de bergen. Het is schitterend allemaal.

De dag erop maak ik een tochtje naar Milford Sound. De rit er naartoe is overweldigend net als de Milford Sound trouwens. Dit is ook weer een fjordengebied waar de bergen soms loodrecht naar boven gaan. Ook hier zijn delen van Lord of the rings opgenomen, daar waar dat schip tussen die enorme bergen doorvaart...weet je wel ?

's avonds is Iwan ook aangekomen in Queenstown. We ontmoeten die Duitse meisjes Saskia en Kathy weer, zij waren hier blijkbaar al. We eten een heerlijke hamburger bij " Fergburger " en gaan stappen in de " world bar ". Die hamburger is denk ik een van de lekkerste die ik ken en de naam van de world bar doet zijn naam eer aan : hier komen alle reizigers uit alle hoeken van de wereld bijeen.

De dag erop maak ik een dagtochtje met Iwan en kijken even naar het bungyjumpen in de buurt. De doodsangst van de mensen die gaan springen is puur natuur en het is fascinerend om dit te aanschouwen. We zien daar zelfs nog een kerel springen in een Borat kostuum die bij de aanwezige dames veel bekijks had.

De dag erop rijden we naar Te Anau en maken een excursie naar de Doubtful Sound. Dit is een zelfde gebied als de Milford Sound maar dan verder weg, groter en minder toerisch ( wel duurder ). Het weer zit helemaal mee en de boottocht is grandioos. Dan zien we dolfijnen zwemmen en de bedoeling is dan om ook in het fjordmeer te springen om met die dolfijnen te zwemmen. " Oh, just a minute " zegt Bill. Er moet blijkbaar nog een " safety briefing ?" worden gehouden. Dat duurt enkele minuten en Iwan die al een tijdje in zijn zwembroek staat te popelen van ongeduld kan haast niet wachten. Niet onterecht blijkt, die briefing duurde zo lang dat de dolfijnen inmiddels hadden besloten verder te zwemmen en tegen de tijd dat onze Iwan en co. het water in sprongen waren zij kilometers verderop. Iwan was hierdoor een illusie armer maar wellicht dat ze dit expres deden.....wie weet.

Verder kwamen we bij de doubtful sound weer zeehonden tegen ( voor de zoveelste keer ), en honderden sandflies. Dit zijn een soort steekvliegen en wat denk je dat ze doen ? .....inderdaad.....ze steken iedereen die ze tegenkomen. Menigeen zit onder de steekwonden maar aangezien ik vaak lange broeken / mouwen draag valt de schade bij mij nog wel mee. Iwan daarentegen krabt zich een ongeluk.

Aan boord werd er op een gegeven moment ook gevist. Er werden verschillende kleine vissen naar boven gehaald. De eerste vissen werden nog voor het zicht gedood maar de overigen zagen we toch langzaam in de emmer doodgaan. Eigenlijk vonden Iwan en ik dat martelen van die vissen niet zo'n groot succes en gingen maar elders op de boot schaken om de tijd te doden.

Er waren mensen die wijn hadden meegenomen en nadat we die hadden genuttigd veranderde het niveau bij de schaakpartij aanzienlijk. Ik kon op een gegeven moment Iwan schaakmat zetten maar in plaats daarvan gaf ik mijn koningin weg.....maar de wijn was wel lekker ! ;-)

De dag erop komen we terug in Te Anau en ik wil een rondvluchtje in de omgeving maken. De goedkoopste optie is om weer een skydive te gaan doen. Wellicht is dit goedkoper omdat je maar halverwege mee gaat, dan spring je eruit. :-) Nou ja, in ieder geval in de vlucht erg mooi alleen zat er geen deur in het vliegtuig. ( huh ?! ) Als we eenmaal vliegen moet je maar hopen dat je niet opzij schuift in een bocht maar dat viel gelukkig allemaal goed mee.
De andere passagier was een dokter uit Polen die deze morgen al een bungyjump had gemaakt. De sprong gaat prima en ook hier kon ik weer een video van maken ( prachtig uitzicht over het meer en de bergen / fjorden.

1 dag later maak ik een dagtochtje over de Southern scenic route. Wat is Nieuw Zeeland toch mooi. Ik kan niet alles goed beschrijven en verwijs daarom maar naar de foto's.

's avonds eten we weer bij de Chinees ( die is hier ook populair ) en Iwan heeft uitzicht op een oudere vrouw die het blijkbaar nodig vindt om haar string te laten zien. Zelfs de eigenaar komt naast me staan en zegt dat dat toch niet zo'n fraai gezicht is. Wij konden dat alleen maar beamen.

De dag erop neem ik weer afscheid van Iwan en rij naar Invercargill en de Catlins. Deze hostel ( wat een oud hospitaal blijkt te zijn ) is zo goed als leeg en deel mijn kamer maar met 1 persoon. De Catlins doet het meeste aan Schotland denken en heeft ook weer zijn eigen schoonheid.

De dag erop maak ik een dagexcursie naar Stewart Island, dit is het 3e eiland van Nieuw Zeeland en is een soort Eco eiland dat bijna geheel uit een National Parc bestaat. Ik rij naar Bluff ( onderweg krijg ik nog een boeten voor te hard rijden, 96km ipv 80 en dat kostte me 120 dollar ). Onderweg zie ik 's morgens vroeg verschillende dieren ) herten / konijnen ) en het valt me in NZ op dat ik eigenlijk overal op de weg dode dieren tegenkom. Blijkbaar worden die meer dan eens aangereden.
Ik neem de ferry over de woeste zee ( gelukkig wordt ik niet snel zeeziek ). 's morgens beklim ik de Observation rock vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het eiland en 's middags ga ik op excursie naar Ulver Island ( in de baai van Stewart Island ).

Mijn gids spreekt Engels maar het is soms moeilijk te verstaan wat ze precies zegt. Allright gooouys, en Riet on the head ? Ik vroeg wat ze bedoelde met " Riet ". Well " Riet " zegt ze. Blijkbaar bedoelde ze " red = rood ". Dat duurde even voordat het kwartje bij mij viel.

We komen allerlei soorten rare vogels tegen onderweg waaronder de zeldzame Royal albatros. De kiwi ( het nationale symbool van Nieuw Zeeland ) zou ik hier ook kunnen tegenkomen maar dit gebeurt niet. Ze blijven zeldzaam natuurlijk.

In Invercargill is het Maori gehalte weer "dik" in orde. ;-) Ik zag ze eigenlijk alleen op het Noordereiland maar nu kwam ik ze ook voor het eerst eigenlijk weer tegen op het Zuidereiland.

Onderweg naar Catlins stopte ik bij een baai waar ik 's avonds blauwe pinguins kon bewonderen. Die vissen dan blijkbaar overdag en brengen het resultaat van hun inspanningen dan naar hun jongen. In Catlins had ik die nacht een kamer voor mijn alleen, wat een luxe !

Dan rij ik terug naar Mt Cook. Onderweg zie ik ook weer verschillende borden waar men waarschuwt voor te hard rijden. De apartste die ik tegenkwam was :
In this town is no dokter, no hospital, one cemetery. :-)

Bij Mt Cook zie ik weer gletsjers en de omgeving is hier adembenemend. Over de Lindsen pass ga ik weer terug naar Wanaka. Hier kom ik John weer tegen met wie ik in Australie rondreisde. Hij kwam een paar dagen later aan in NZ en reisde mij eigenlijk achterna. Het zal maar voor een avond zijn want hij blijft nog een dag langer in Wanaka. Wellicht ontmoeten we mekaar nog in Christchurch.

Ook in Wanaka hoor ik weer : " mark...mark ". Het is dit keer niet Sofie maar het zijn Amanda en Jeroen. Ik liep met hen over de Tongariro crossing en zij waren nu ook weer in Wanaka aangekomen. Tja, iedereen houdt ongeveer dezelfde route aan in NZ natuurlijk maar het was toch wel weer toevallig.

Ik vertrek met de Intercity bus naar Queenstown wat ik al redelijk goed kende.

Mijn laatste week is nu ingegaan en dan zal ik de datumgrens overgaan.

Tot de volgende maar weer.
Groetjes, mark