Aloha Captain Cook

Aloha allemaal.

Ja, ik ben inmiddels in Hawaii aangekomen en geniet momenteel van de palmbomen / strand en het goede weer. Het goede weer was in tegenstelling tot het Nederlandse / Belgische weer de laatste tijd eigenlijk altijd al goed trouwens.

Even terugblikken op de laatste week in Nieuw Zeeland.

Na twee weken rondtoeren met de bus en een dikke week met de auto had ik Nieuw Zeeland eigenlijk wel een beetje gezien. Ja, het was allemaal erg mooi maar ik nam eigenlijk veel te weinig tijd om alle indrukken een beetje op me in te laten werken.
Toen ik de auto eenmaal ingeleverd had in Wanaka stond er niet veel meer op het programma en dacht wat na over de schitterende natuur en de prachtige impressies die Nieuw Zeeland op me had achtergelaten.

Ik dacht na over :

- de stops met de auto die je moest doen omdat er honderden schapen of koeien naar een ander weiland worden geloodst door honden die, na de klus geklaard te hebben, weer achterop de pickup springen.

- dat het leven in Nieuw Zeeland toch eigenlijk veel rustiger en gemoedelijker is als bij ons zoals een langspeelplaat die op 33 toeren draait terwijl wij nog op 45 toeren draaien ( in China misschien wel op 78 ! ). Hier zijn geen file's en de bevolking van schapen overtreft die van mensen vele malen.

- over de toeristisch uitgebuitte adrenaline kicks die hier overal worden aangeboden zoals bungyjumpen, skydiven, canyonswinging, rafting, boatjetting, je kan het zo gek niet bedanken of het is hier. En waarom doen mensen dat ? Misschien omdat ze zichzelf willen bewijzen zoals een meisje uit Taiwan die een bungyjump deed om te laten zien dat ze leefde. Een ander meisje uit Japan durfde niet maar verzocht de crew haar gewoon van het platform af te duwen, zelf zou ze niet springen.
Maar sommigen doen het natuurlijk ook omdat het gewoon leuk is ( zoals ik ).

- of sommige mensen zijn op zoek naar zichzelf (?) of willen dan juist dingen doen die ze normaal gesproken niet zouden doen. Ik ben verschillende mensen tegengekomen die in India zijn gaan mediteren ( niet voor even maar direct voor een week of zo ). Een ander voorbeeld was een Nederlands meisje dat ik ontmoette die werkte op een boerderij in Australie en daar heeft moeten voelen of een koe zwanger was of niet en heeft daar ook een lam gecastreerd :-O
Tja, het is natuurlijk maar wat je leuk vindt, voor mij zou dat niks zijn.

- of over het reizen op zich. Je ontmoet vele mensen uit allerlei verschillende landen die min of meer hetzelfde voor ogen hebben. De hostels zitten altijd vol en 's avonds gaat iedereen vroeg naar bed ( tenminste in nieuw Zeeland ) want de volgende dag staat meestal weer het een of ander op het programma. Veel mensen zijn op zoek naar het avontuur en het onbekende. Dat is natuurlijk precies wat het reizen juist zo interessant maakt. Daarboven is het natuurlijk de absolute vrijheid om te gaan en staan waar je maar wilt. Je krijgt continue nieuwe impressies en deelt die met mensen vanuit de andere kant van de wereld. Je ziet de verschillen tussen de culturen maar je kan ook vergelijkingen maken. Fundamenteel verschillen we allemaal niet zo en om dat te zien en te beleven is eigenlijk prachtig. De verschillen zijn vaak alleen terug te vinden in tradities / opvoeding en gewoonte.

- of de slogan te zien in Nieuw Zeeland waarin wordt gesteld dat " the country where men are still men " ( and sheep are walking in pairs ? ) Soms zie je een getekende foto van een schaap waar een man achter staat met een text eronder " men at work ". Tja, sommige tradities zijn natuurlijk niet dezelfde ;-)

- of te zien dat de Japanners inderdaad overal foto's van maken, ook al is het helemaal niet interessant. Wat ook een leuk is : de Aziaten maken bij alle foto's een V-teken. Dit staat wellicht voor " victorie " of iets dergelijks.

Goed, 's avonds in Queenstown nog maar een wereldberoemde fergburger gegeten en de volgende dag met de magicbus naar Dunedin ( de oudste studentenstad van Nieuw Zeeland ).
's middags regende het dat het goot en ik bekeek in de huiskamer van de hostel maar een filmpje. Iwan komt later ook doorweekt binnen, hij was met een paar Tsjechen naar de catlins gegaan en was overvallen door een regenbui. 's avonds op het centrale plein gegeten met Iwan en die mannen uit Tsjechie. Later werd er ook nog een life optreden gegegeven. Het was een gezellige boel.

Dan, de dag erop met de bus naar Tekapo en weer afscheid genomen van Iwan ( hij blijft hier nog een paar dagen om Mount Cook te bekijken ). Ik ga 's avonds met een toer mee naar het " observatorium ". Dit is het enige observatorium waar met spiegeltelescopen naar de sterren wordt gekeken op het Zuidelijk halfrond. De toer duurt tot midden in de nacht en verschillende gidsen vertellen enthousiast over de sterren / de melkweg etc. Het was een zeer interessante excursie.

De dag erop maak ik de laatste busreis van NZ naar Christchurch ( in sms taal "chch" ). Dit is de meest Engelse stad van Nieuw Zeeland en ik besluit hier nog een paar relaxte dagen te gaan beleven. Ik zal de komende week nog veel moeten vliegen.

In de bus leerde ik Mario en Harald uit Bayern kennen die beide net hun luitenatsopleiding hadden afgerond en voordat ze in de " Bundeswehr " gaan er nog even van de gelegenheid gebruik wilden maken om op reis te gaan. Ik eet 's avonds met hen bij het Indiase restaurant.

De dag erop maak ik een interessant treintochtje naar Greymouth met de Tranzalpine. Deze treinrit wordt als een van de mooiste treinreizen ter wereld beschouwd en was ook heel mooi. Op de terugweg komt er een oud vrouwtje tegenover me zitten en kletst me de rest van de terugrit de oren van m'n kop. Ze had de bus gemist / vond de taxi te duur / is vervolgens gaan liften ( op haar leeftijd ? ) en was uiteindelijk toch nog op tijd in de trein. Ze zat onder de blauwe plekken en schaafwonden - toen ze vertelde dat ze nog fietste en nog enorm veel activiteiten deed besefte ik dat dit best wel eens van al haar gemountainbike of iets dergelijk was gekomen. David ( Ierland ) stapt halverwege ook in en schuift bij ons aan. David is architect en is net als ik ontslagen en gebruikt deze periode om iets van de wereld te zien.

's avonds eten David en ik in de stad aan de gezellige strip van restaurantjes.

De dag erop ontmoette ik Martin ( UK ) die nu voor het eerst rondreisde en al 11 maanden onderweg was. Je ziet toch vaak dat indien mensen die stap hebben gezet te gaan reizen dat ze ook niets anders meer willen.

In de hostel sliep ook een Amerikaan die volgens mij een kampioen beroepssnurker was. Niet alleen onze kamer was de hele nacht wakker maar volgens mij ook de mensen van de kamers naast ons. Het viel me eerlijk gezegd mee dat de ramen het hielden.

Martin had behoefte aan een goede nachtrust en 's morgens vroeg ik of dat was gelukt. Zijn antwoord bestond uit het schudden van zijn hand en wees vervolgens op de dader. Ik wist genoeg.

Op mijn laatste dag ontmoette ik Iwan weer en ook John ( de Ier ) was inmiddels in Christchurch aangekomen. We genieten van alle taferelen die zich afspelen op het centrale plein " de Cathedral square " : er werd geschaakt met stukken die half zo groot zijn als wij, een kerel staat er lustig op los te fluiten en wisselt dit af met operazang in het Italiaans, mensen proberen hun oude boeken te verkopen, er wordt muziek gemaakt, de Maori's geven een voorstelling van hun traditionele dans " de Haka " waarbij de tong wordt uitgestoken en kreten worden geslaakt en natuurlijk ook heel boos wordt gekeken en weer anderen staan er iets onduidelijks te verkondigen. Het was in ieder geval een sfeervol plein.

Dan vertrek ik naar Hawaii. Mijn vlucht naar Sydney is volgeboekt maar gelukkig kunnen ze me op een andere vlucht naar Sydney overzetten.

Ik vlieg over de datumgrens en kom in Honolulu aan. De paspoortcontrole gaat vlotjes / m'n vingerafdrukken worden genomen en er wordt een heuse foto van me gemaakt. Alles voor de " national security of the homeland ! " natuurlijk.

Ik neem de shuttlebus naar een van de bekendste stranden van de wereld : het Waikiki strand.

Hier is alles een soort rijke Benidorm waar limousines rondreiden / op iedere hoek van de straat een fastfood restaurant is, de kleine porties hier groot zijn die bij ons klein zouden zijn / mensen met surfboards rondlopen / je hier Harley Davidsons kan huren bij meerdere verhuurbedrijven / de Starbucksen, Chanels en Louis Vittons niet te tellen zijn / er een echte showing off cultuur heerst ( wellicht is dit wat China ook nastreeft ) / alles bestaat hier uit luxe en big, bigger, biggest en is dus exactly the America way.

Dit is ook de plaats waar Barack Obama is getogen en daar wordt dan natuurlijk ook gretig gebruik van gemaakt. Er bestaan hier toers die laten zien waar hij is geboren / waar hij naar school is gegaan / zijn favourite pizzarestaurant is etc. Het wordt allemaal commercieel benut tot in den treure zeg maar.

De eerste woorden die je op Hawaii leert zijn " Aloha = welkom of tot ziens " en "Mahalo = dankjewel ". Wel leuk om die Polynesische woorden eigen te maken.

Als ik hier aankom is het 23 uur eerder dan in Nieuw Zeeland. Zoals het hoort verzet ik mijn telefoon die ik als klok / agenda gebruik en de volgende dag gaat m'n alarm af omdat m'n vliegtuig uit Nieuw Zeeland vertrekt ??!! :-) Haha, dat krijg je als je over de datumgrens gaat, is het eerst 12 uur later, nu is het 11 uur vroeger en dan maak je dezelfde dag 2x mee !

Overdag maar even lunchen en behalve de chickenwings stond er niets " kleins " op de kaart. Ik neem maar 10 chickenwings !! Dat was de kleinste portie die ze hier hadden. Je had ook 20 of zelfs 50 chickenwings !!! Ongelooflijk, wie bestelt er nou 50 chickenwings.
Zoals gezegd : alles is hier groot. Wat wel leuk is is dat men als je drankje op is gewoon gratis een " refill " aanbiedt. Dat is dan wel weer klantvriendelijk. Ik was in de VS dan ook niet anders gewend. Het lullige is dan wel weer dat de prijzen op de menukaart niet kloppen : er moet nog tax worden bijgerekend en natuurlijk mag je de tip van 15% / 20% ook niet vergeten. Even vantevoren berekenen dus als je wilt weten wat het je kost.

Nou schijnt Hawaii weer erg duur te zijn in vergelijking met andere steden in de VS. Op zich vallen die prijzen voor mij nog wel mee want het eten is niet erg duur ( 10 euro voor een goed diner ( de tax & tip komen er nog bij natuurlijk ) en bij mijn internetcafe betaal ik 0,40 voor een blikje cola. Dat terwijl toch werkelijk alles moet worden geimporteerd want hier is geen industrie lijkt het.

Ik bezoek mijn eerste dag direct Chinatown en dat was op zich wel aardig maar niet direct heel speciaal. Je ziet hier ook wel weer wat armoede en daklozen. Ik begrijp dat de lonely planet aangeeft dat je hier 's avonds beter niet kunt komen.
In de bus terug gaat er een nogal fors uitgevallen mevrouw zitten waardoor er voor mij niet veel plek overblijft. Als even later een oudere mevrouw de bus instapt ( van hetzefde formaat ) sta ik voor haar op en zij wringt vervolgens zich op de plek waar ik net zat. De verwijtende blikken die de dames mekaar gaven waren voor mij dan wel weer hilarisch maar ik had wel een goede daad verricht.

's avonds ontmoet ik Chuck en Lesley ( UK ) die ik ook in Nieuw Zeeland had ontmoet ( Greymouth ). We hadden hier afgesproken en het was erg leuk eens de ervaringen uit te wisselen van het vervolg van onze reizen.
Chuck is een buschauffeur en reist popgroepen rond in Europa. Hij reed vorig jaar bijvoorbeeld Metallica / Madonna en Byonce rond. Wel interessant allemaal.

Vandaag had ik op verzoek van Chuck en Lesley de helicoptertoer geboekt maar net voordat we zouden vertrekken vertelde men ons dat er een goed bericht en een slecht bericht was. Het goede bericht was dat we wel konden vliegen maar het slechte was dat dat niet vandaag kon zijn. De airco was kapot en het zou dan te warm worden. De anderen ( 2 mensen uit Canada en een gezin uit China ) waren hiervan ook de dupe. Die Canadezen kwamen uit Alberta en zeiden bij alles dat even anders was " holy cow ! ". Ik kwam aanvliegen uit Nieuw Zeeland ( holy cow ), en sprak niet alleen Engels maar ook nog eens Duits ( holy cow ).
Zij spraken natuurlijk geen andere taal dan het Engels. O ja, een andere uitspraak dat ze ook als stopwoordje gebruikten was " good for you ". Wellicht bedoelden ze dan dat het hun eigenlijk geen r..t interesseerde maar dat ze het wel leuk voor mij vonden maar daar ben ik verder niet achter gekomen. Het Chinese gezin bestond uit de ouders met hun in de VS afgestudeerde dochter. Ook de vader sprak geen andere taal dan het Chinees ( en mijn Chinees is nu ook niet bepaald vloeiend ), maar de internationale voetbaltaal deed weer wonderen. Hij riep een paar keer " Guullit en van Basten " en maakte daarbij een trappende beweging met de voet voor als ik het nog niet helemaal had begrepen.
Dit heb je ook als je Koreanen tegenkomt. Zij roepen dan direct als je uit Nederland komt : Ooooh, Hiddinkkok !! en alle ijs is dan weer gebroken. Die Hiddink is natuurlijk zo wel een enorme ambassadeur voor het Nederlandse voetbal geweest.

Nog even een klein stukje geschiedenis over James Cook.
Deze ontdekkingsreiziger trok aan het einde van de 18e eeuw rond de aarde en ontdekte steeds nieuwe gebieden waaronder het Noorden van Australie / delen van Nieuw Zeeland en uiteindelijk ook Hawaii. Zijn naam is dan ook overal blijven hangen zoals de Cook highway in Australie, de Cook islands in de Pacific en Mt Cook als hoogste berg van Nieuw Zeeland.

Toen hij met zijn manschappen in 1778 na een barre tocht aankwam in Hawaii aanbeden de aanwezige bevolking net hun locale god " de Lomo " bij een speciaal ritueel en dachten dat het schip van God zelf kwam en zeiden ze " holy cow ", of de Polynesische variant daarvan. De manschappen werden met veel egards onthaald en de locale dames deden alles wat die mannen maar wilden. Dit stopte de ontdekkingsreis voor even ( vind je het gek ;-) ) maar toen ze het jaar erop terugkeerden hielden ze niet hetzelfde ritueel en werden ze meer vijandig onthaald. Ik kan me zo voorstellen als de locale bevolking aan de kant staat en een soort Haka uitvoert ( boos kijken / tong uitsteken en luid roepen ) terwijl je aan land wilt gaan dat Cook zich toen zich wel eerst even achter z'n oren krabte en z'n wenkbrouwen fronsde want dat was toch niet zoals de vorige keer. Cook ging toch aan land - er kwam een conflict en Cook vermoordde een locale chief. De bevolking vond dat niet zo grappig en lieten zien dat ze meer konden dan alleen boos kijken en hun tong uitsteken en doodden Captain Cook als reactie. Het was dit keer duidelijk geen aloha voor hem.

Ik zal nog twee dagen op Hawaii blijven en de volgende zaken staan dan op het programma :

- duiken in de oceaan ( het schijnt ook hier weer prachtig te zijn.
- bezoek aan Pearl Harbour en een rondvlucht met een helicopter over het eiland Oahu ( onder voorbehoud dat de airco is gemaakt ).

Op Pearl Harbour zal ik de volgende zaken gaan bekijken :

- de USS Arizona, de oorlogsboot die bij de aanval door de Japanners op 7 dec 1941 tot zinken is gebracht waarbij alle 1177 manschappen opgesloten in het schip een zeemansgraf kregen. De gemiddelde leeftijd van de slachtoffers was 19 jaar. Dit schip symboliseert eigenlijk het begin van de oorlog.

- de USS Bowfin Submarine, de onderzeeer die veel boten tot zinken bracht in de Pacific. Deze boot symboliseert het midden van de oorlog.

- de USS Missouri, de oorlogsboot die zeer actief was bij de aanvallen op Iwo Jima ( zie de films " flags of our father " en Letters of Iwo Jima " van Clint Eastwood ) en Okinawa waarop Generaal Douglas Mac Arthur op 2 sept 1945 de Japanse capitulatie accepteerde. Dit schip symboliseert het einde van de oorlog.

Het zal me benieuwen of de Japanners dan bij de USS Arizona ook het V-teken zullen maken ( de boot die ze zelf tot zinken hebben gebracht ) of nog paradoxaler : het V-teken bij de USS Missouri waarbij ze hun eigen capitulatie tekenden.
;-)

Nou, ik wens iedereen een welgemeende aloha en tot de volgende keer maar weer.