Ting bu dong

Hallo, even een kleine update van de laatste weken in China.

In Nanning ontmoette ik een Fransman ( Michel ) die daar op de fiets naartoe was gegaan. Hij was wel niet uit Frankrijk vertrokken maar wel uit Tadzjikistan !! Vervolgens trok hij door de grote woestijn langs de Pakistaanse grens naar Nanning. Het is me even ontgaan waar hij verder naartoe ging maar het was wel indrukwekkend.

De straten van Nanning zijn voor de helft beschikbaar voor fietsers en motortjes. In tegenstelling tot Vietnam zijn die motortjes vrijwel geruisloos dus als je niet oppast word je zo ondersteboven gereden.

's avonds vertrok ik met de slaapbus naar Haikou en op mij na zaten daar alleen maar Chinesen in. Deze route was echt allesbehalve toeristisch. Ik had gelukkig genoeg ruimte en een dekbed, dus ik kon goed slapen...althans tot 23.00 uur, toen maakte de chauffeur een tussenstop en kregen we de gelegenheid om te eten.

Ik had vroeger wel eens gehoord dat de Chinesen van zich "lieten horen" als het eten hun goed smaakte. Smakken, slurpen en boeren laten waren dan daarvan dan het bewijs. Nu is het zo dat China bezig is zich aan te passen aan de Westerse beschaving en heeft men het bijvoorbeeld al het spugen verboden ( op sommige plekken ). Hoe dat met smakken en slurpen zit weet ik niet.

Vervolgens zat ik weer in de bus voor het volgende traject en mijn buurman had een zak chips gekocht. Als de voorgaande principes nog steeds in acht worden genomen kan ik niet anders concluderen dan dat het deze meneer zeer goed smaakte ! ;-)
Van slapen kwam natuurlijk niet veel meer terecht en om 02.45 uur moesten we er weer uit want we gingen op de boot naar het eiland Hainan.
Op de boot werd ons gelukkig een chinese komedie voorgeschoteld en terwijl er borden hingen met " verboden te roken " rookten er een aantal gewoon op los en trokken zich niets van dit verbod aan.
's morgens kwamen we aan in Haikou en ik zocht direct de jeugdherberg op en sliep nog maar even verder.

Bij mijn conversaties in China gaat dat soms met handen en voeten. Ik spreek namelijk geen woord Chinees en zij niet anders dan Chinees. Veeluit draait het dan uit op : " Ting bu dong " wat zoiets betekent als " ik hoor je wel maar ik begrijp je niet". Dat geldt dan voor beide partijen.

Als je in China naar het toilet moet heb je een grote kans dat er alleen maar een gat in de grond zit. Ik probeer die situaties zoveel mogelijk te vermijden maar als het dan toch moet trek ik in principe de hele handel uit zodat ik mezelf in ieder geval niet kan bevuilen. De Chinesen kunnen gewoon diep gehurkt zitten maar als ik dat zou proberen val ik pardoes om en op zo'n toilet is dat niet het leukste dat er is. Ik heb wel vertrouwen in mezelf maar niet dat ik op dat moment ook goed kan mikken.

In Haikou ontmoette ik Joshua ( een architect uit Berlijn maar wonende in Wenen ) en wij bezochten in die paar dagen de stad, het locale strand met zijn in de trein ontmoette vriendin " Swallow". Later kwam ik erachter dat dit ook zwaluw betekende.

In het restaurantje bij het strand waren voor de 9 beschikbare tafels wel 17 medewerksters !? Ik weet niet precies wat de taakverdeling was maar volgens mij waren er functies voor : deuropeners, koffieinschenkers, bestelling opnemers, waterinschenkers, kopjesneerzetters, rekeningbrengers en natuurlijk, niet te vergeten, de afrekeners. Het zou er natuurlijk ook mee te maken kunnen hebben dat het nu het seizoen niet is en dat het in het seizoen veel drukker is, voornamelijk buiten waar ook tafeltjes stonden.

Ook leerde ik in Haikou A-me kennen uit Guangzhou en met haar fietstte ik mee door de stad. Het weer viel iets tegen want het begon helaas te regenen op dit eiland.

Ik zag op een gegeven moment dat alle medewerkers van een restaurant buiten stonden ( sommigen zelfs met een heuse kerstmuts op ) en die gingen dansen voor het restaurant op muziek dat uit een versterker kwam. Dat doen ze blijkbaar wel vaker en dat gebeurt ook wel eens bij andere gelegenheden. Heel grappig om te zien allemaal.

In de hostel was ook een andere Duitser ( Burkhard ) die al langere tijd in Haikou verbleef met zijn hondje. Hij beschouwde zichzelf als een soort Hainan-specialist en had ook een boek geschreven over dit eiland dat hij wil uitbrengen ( in het Duits weliswaar). Zijn hondje was 8 maanden geleden verdwenen en is pas een week geleden weer levend teruggevonden. Er ontbrak alleen wel een oogje. Burkhard is ermee naar de dierenarts gegaan en die vertelde dat het waarschijnlijk niet in een gevecht was gebeurd maar dat het oog er gewoon is uitgehaald!? Er schijnen wel vrouwen op dit eiland te zijn die dit als een soort delicatesse beschouwen. Burkhard was helemaal van slag na dit nieuws. Ik wist wel dat men in deze regio hond at maar een oog ??

Ik nam de nachttrein naar Guangzhou en het leuke was dat de hele trein mee op de boot gaat.

In de hostel in Guangzhou ( ook weer een supergrote stad van 10 miljoen inwoners ) ontmoette ik de Mexicaan Regillio en de Belg ( jawel! ) Sam.

Op de eerste dag in Guangzhou nam ik de kabelbaan naar de berg en genoot van het uitzicht over de stad. Ik was daar overigens niet de enige en vele Chinesen hadden blijkbaar hetzelfde idee, het was me een drukte van jawelste. Er werd daar volop gebadmintond, en ook hier is het overtrappen van die gekke shuttle over komen waaien vanuit Vietnam. Ze doen dan wel goed hun best maar zijn daar toch niet zo bedreven in als hun zuiderburenburen maar het leuke is weer dat echt iedereen dit doet dus zowel jong als oud. In de stad zie ik ook weer dat men meer dingen samen doet zoals dansen in het park, die befaamde shuttle overtrappen, of fitness. Er staan speeltoestellen in de speeltuin maar in het park staan fitnessapparaten die ook veel door ouderen worden gebruikt zodat ze in vorm blijven.

Ik loop naar het nieuwe stadsdeel Zhujiang new town en hier wordt een soort New York gebouwd. Een toren van 451 meter is al af en is momenteel de de nummer 9 in de wereld qua hoogte. Een 2e toren wordt hier in de komende jaren ook neergezet.

Op een andere dag lunch ik weer met A-me ( die ik in Haikou had leren kennen ). Zij heeft 5 jaar in de verenigde Staten gestudeerd en ziet prefect de verschillen tussen de grootmachten China en de VS. Het bijzondere is dat zij ook vloeiend Engels spreekt en ik op die manier veel beter te weten kom hoe de zaken hier geregeld worden ( of niet geregeld worden ). Als zij weer naar haar werk gaat bezoek ik de Citic Plaza op de 75e verdieping. Hier zijn echter alleen maar kantoren maar op de 74e verdieping laten ze me binnen en mag ik gelukkig een paar foto's maken.

In de internetcafes, die zeer groot zijn en vele computers hebben, zie ik dat hier zeer veel Chinesen zitten die niets anders doen dan gamen ( en roken ). Dat valt me trouwens ook op : er wordt ongelooflijk veel door mannen gerookt. Vrouwens zie ik toch veel minder roken. Ik hoorde dat Mao ooit had gezegd dat roken gezond zou zijn maar of men dat nog steeds geloofd ?
Wat de reden ook is, ze roken in ieder geval bijzonder veel.

Bij de hostel vind ik een sporthal waar wordt getafeltennist en gebadmintond. Natuurlijk wil ik ook wel tegen "de beste ter wereld " spelen,want die komen per slot van rekening toch uit China voor deze sporten.
Als eerste ga ik tefeltennissen tegen de beste Chinees van de dag. Terwijl hij al rokend achter de tefel staat en het ook wel grappig vindt tegen een europeaan te spelen en hem helemaal niet verstaat ben ik toch niet echt onder de indruk en het niveau ligt bij deze club niet erg hoog. Wel grappig is dat alle batjes een klein handvatje hebben. Dat komt omdat iedereen hier met de penhoudersgreep speelt.

Dan ga ik badmintonnen en moet ook al snel tegen de beste van het moment spelen. Deze Chinees was een stuk beweeglijker dan ik en bij tijd en wijle werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Toch is het niveau ook bij deze club op recreatief niveau. Volgens mij kennen ze in China ook helemaal geen competitie. Als iemand goed is of veel talent heeft wordt hij apart getraind voor grotere tournooien.

Op de laatste dag in Guangzhou lunch ik opnieuw met A-me en dit keer heeft zij haar collega Kung meegenomen. Hij heeft een tijdje in Australie gewoond en vertelt me leuke dingen die ik zou kunnen of moeten zien in Australie waar ik snel naartoe zal gaan.

Ik neem de snellle trein ( 165km in 1 uur en 5 min ) naar Shenzhen. Dit is ook een zeer grote stad ( 14
miljoen ) waar niemand in europa nog van heeft gehoord, of wel soms ? In de hostel leer ik Rodney ( Australie ) kennen en deze vijftiger geeft de laatste 10 jaar Engels in Zuid Oost Azie.

Ook hier beklim ik ( met de lift ) de hoogste toren en vanaf de 69e verdieping is het uitzicht weer prachtig over deze moderne stad. Deze stad heeft in 1980 de loterij gewonnen doordat het is uitgeroepen als SEZ ( Special Economic Zone ). Er golden vanaf dan andere wetten en er was een veel beter investeringsklimaat met lagere belastingen. De stad grenst aan Hong Kong en wil hiermee ook concurreren. In 1980 was het nog maar een vissersdorpje en had het hoogste gebouw 4 verdiepingen. Moet je nu eens kijken ! De shopping malls zijn niet te tellen en er worden alleen maar duurdere merken verkocht.

Dan trek ik de grens over voor de laatste dagen in Hong Kong.

Ik had natuurlijk al heel wat lichtjes gezien maar dit slaat werkelijk alles. Vanaf de ene kant ( Hong Kong eiland ) staan alle gebouwen hun kerstgroeten over te brengen naar de andere kant ( Kowloon) en die brengen hun kestgroet vervolgens weer naar de andere kant. Het is een geweldig spectakel. Het lijkt soms wel of die gebouwen staan te dansen. Ze worden continu versierd met nieuwe lichtjes en omdat het kerst is staan er allemaal digitale kerstgroeten op die vanaf de promenade aan de overkant goed te lezen zijn.

In Hong Kong is het een oerwoud van beton, alles staat op mekaar en tegen mekaar. Toch probeert men in dit doolhof wel voor wat groen te zorgen en de parken zien er zeer verzorgd uit ( net als in de rest van China overugens).

Ik verblijf in de beroemde " Chunking mansions " en ik denk dat een gemiddelde gevangene meer ruimte heeft in zijn cel dan ik in mijn kamer. Er staat een bed en ik kan er nog net naast staan. De badkamer bestaat uit het toilet met daarboven de douche. Maar ja...het is wel goedkoop voor Hong Kongse begrippen!
Het is een zeer groot pand met meerdere blokken van 16 verdiepingen. Ik zit in blok A en als ik naar boven wil neem ik de lift samen met de andere bewoners die over het algemeen uit India of Africa komen.

Beneden stond een grote Africaan in pak met zonnebril te discussieren met een Chinees ( of zoiets ) die een paspoort in zijn handen hield. Ik kan me niet anders voorstellen dat dat deze man zich bezighield met illegale zaken. 's avonds hangen ze voornamelijk voor het pand aan de winkelstraat en nog later staan er Africaanse vrouwen die wel zaken met me willen doen of kerels die weer Marihuana willen verkopen. Tja, het is de goedkoopste plek in Hong Kong in hartje centrum en echt onveilig is het volgens mijn niet maar ik voel me daar toch ook niet echt op m'n gemak.

De volgende dag verken ik Hong Kong Island per bus. De andere kant van het eiland is erg mooi en lijkt soms wel op Zuid Frankrijk of Griekenland.
's avonds wil ik de Peak tram naar de hoogste berg van het eiland nemen maar daar aangekomen zie ik dat er zoveel wachtenden zijn dat ik het zeker nog in het licht kan zien ( maar dan wel de volgende morgen weliswaar :-)). Ik besluit maar te gaan lopen en na een uur ben ik op de top. Het uitzicht is verbluffend maar tegelijk zeer commercieel opgezet. Omdat de rij wachtenden naar beneden ook weer zo groot is besluit ik ook maar weer terug te lopen. Het is natuurlijk kerstavond en er waren meer mensen op het idee gekomen hierheen te gaan.

Terug in Kowloon aangekomen zie ik dat de hoofdstraat helemaal autovrij is en het stikt van de mensen.
Om 00.00 uur roepen een heleboel mensen : 1,2,3,4, " Merry Christmas " !
Het is erg druk, mensen flaneren wat in het rond maar echt feestende mensen zie ik niet, laat staan dronken. Dat zou bij ons wel anders zijn geweest. Maar ik kan niet anders zeggen dat het er allemaal zeer vriendelijk aan toe gaat.

's avonds ontmoet ik Paul en zijn vriendin waarvan me de naam even ontschoten is en we drinken wat in de Ierse pub.

De laatste dag besluit ik Macau te gaan bezoeken maar dat was een verkeerd plan : het is mistig dus je ziet niets, de boot had vertraging en de paspoortcontrole duurde bijzonder lang. Ik nam bij aankomst eigenlijk direct de boot weer terug zodat ik nog wat aan m'n avond had in Hong Kong. Toch jammer want ik had wel willen zien wat er van de grootste gokstad te wereld geworden is nadat Portugal haar kroonkolonie had afgestaan.

Eigelijk draait alles om geld in Hong Kong. De mensen waarderen de anderen met wat ze verdienen, willen graag in dure merkkleren lopen en grote auto's rijden. Er heerst een bijzondere "show off cultuur " en alles is Bling Bling of zoals Joshua het verwoordde " schicky micky ".
De dure shopping Malls met ontelbare Starbucks, Cartiers volgen elkaar op.
Louis Vuitton zou in deze stad haar eigen straat kunnen beginnen, zoveel winkels hiervan zijn er. Je moet je voorstellen dat die winkelstraten de winkels hebben die in de PC Hooftstraat zijn, alleen dan overal.

Ik vrees dat China dit als een soort voorbeeld ziet en die richting op verder evalueert. Toch jammer, ik heb aan de andere kant de indruk dat de mensen in Hong Kong wel meer geld hebben maar de levensvreugde in China groter is. We zullen zien hoe het verder verloopt.

Ik hoorde dat er in Nederland voor het eerst in 24 jaar een witte kerst is ? En die mis ik dus nu gewoon, want hier is het 22 graden.

Voor de kerstdagen ben ik te laat maar ik wens jullie allemaal wel alvast een fantastisch 2010 !!

Ik sta net dit verhaal te tikken op de supermoderne luchthaven van Hong Kong en ik moet nu op gaan schieten want anders mis ik m'n vlucht naar Australie.

Doei
Mark