Namaste Mount Everest

Hallo allemaal,

Na India ben ik via Delhi naar Nepal gevlogen. Dat was echt een fantastische vlucht omdat je bijna de hele vlucht langs de rand van het Himalaya gebergte vliegt.

Kathmandu ligt in een vallei dus eerst de bergen over en ik zag al meteen dat Nepal compleet anders zou zijn.

Op de luchthaven wilde ik een prepaid taxi nemen naar de backpackerswijk " Thamel " maar ze boden een gratis taxirit aan naar een hotel daar. Dat leek mij een soort scam want hoe partijdig kunnen ze nou zijn als je je naar een door hun gestuurd hotel laat brengen maar ik dacht voor 1 nacht verdien ik die taxirit wel weer terug, zeker als het hotel redelijk goed is en centraal ligt. Dat bleek gelukkig het geval te zijn en de douche was voor de verandering eens wel warm. In dit hotel is het een komen en gaan van allerlei verschillende nationaliteiten.

De wijk Thamel is compleet anders dan wat ik tot nu toe in India was tegengekomen : allerlei barretjes, westerse restaurantjes, heel veel toeristen ( vaak trekkers dus een ander slag dan de India gangers, veel outdoor shops en er wordt weer eens gelachen ). De mensen zijn hier gewoon een stuk vriendelijker en je wordt overal welkom geheten met een " Namaste " wat ook weer alles kan betekenen als : goedemorgen, hallo, tot ziens, het ga je goed etc. Letterlijk komt dit van het woord in het Sansriet "Nam"
( buigen ) en betekent dus " ik buig voor de godheid in jou "!. Deze woorden gaan dan samen met het gebaar waarbij de handpalmen tegen elkaar worden geduwd en er een lichte buiging wordt gemaakt en ze glimlachen. Zoals je zult begrijpen is dit een soort gebaar van respect. Nou glimlachen ze natuurlijk ook als ze mij weer een veel ter hoge prijs hebben gevraagd die ik met m'n domme hoofd nog heb geaccepteerd ook :-).

Verder is de temparatuur ook anders : overdag is het 24 graden maar 's nacht koelt het af naar 4 graden. Het was berekoud.

De positie van vrouwen is overigens wel weer dezelfde als in India, zoniet nog slechter. Deze achterstelling heeft diepe wortels getuige het beroemde hindu epos van Mahabharata waarin in een passage staat dat de toegang tot de koning moet worden ontzegd aan gebochelden, dwergen, lammen, blinden, idioten ( een ruim begrip lijkt me ;-) ), en vrouwen !!
Ook worden vrouwen vaak vergeleken met eigendom als huizen of vee.
Wat dat betreft lopen ze nog wel wat jaren achter.

Ik boek een trekking rond de vallei van Kathmandu voor 4 dagen en krijg de gids " Robin " toegewezen. Deze goedlachse maar kinderachtige gids zal mij de komende dagen gaan vergezellen. We lopen de eerste dag van Sundarijal ( 1370m ) naar Chisapani ( 2200m ). Ik werd die dag langzaam gek, ik zag alleen maar trappen omhoog en dat bleef maar doorduren. Toen ik op 3/4 was, wat ik natuurlijk niet wist, kwam ik trekkers tegen uit Singapore die op weg waren naar beneden en zij klaagden dat ze tot dat moment al 4 uur naar beneden aan het lopen waren ! Dat moest ik dus nog verder naar boven @$#^%*. Eenmaal aangekomen werden we wel beloond met een prachtig uitzicht. Onderweg ontmoetten we Philip uit Engeland met zijn gids Ajay en we zouden de volgende dagen samen verder optrekken. In Chisipani was het 's avonds en 's nachts ongelooflijk koud en natuurlijk hadden ze op de berg geen electriciteit noch verwarming. Ik dacht weer terug aan die warme douche in Kathmandu.

De 2e dag liepen we naar Nagarkot ( 24km ) maar dat viel mee want we de hoogte bleef relatief gelijk. De tocht was schitterend, we hadden prachtig helder weer en we hadden een fenomenaal uitzicht op de hoge toppen van de Himalaya.
Vanuit Nagarkot zouden we ook een prachtig uitzicht hebben bij zonsopkomst maar vanwege de bewolking bleef die helaas uit.

Mijn goedlachse gids had een nadeel : hij had, ondanks dat hij getrouwd was, ook nog een vriendin die hem met de regelmaat van de klok stalkte en dat vond hij blijkbaar niet erg. Zijn ringtoon was " I wanna kiss kiss kiss when the sun goes down " en die begon me na verloop van tijd behoorlijk de strot uit te hangen.
We deelden een kamer en 's morgens om 05.45 uur ging die stomme telefoon weer met dat irritante deuntje. Als het aan mij lag gooide ik die telefoon hoogstpersoonlijk in het eerste de beste ravijn dat we tegen zouden komen maar dat heb ik maar niet gedaan.
Op een gegeven moment nam ik de telefoon op en probeerde een afspraak te maken met haar in de bioscoop de dag erop, ze stond helemaal perplex, maar later belde ze toch gewoon weer op.
Nou, wat mij betreft zou bij haar de toegang tot de koning wel ontzegd mogen worden !! :-)

De 3e dag liepen we naar Banepa / Dhulikel en Panauti. Deze wandeling was gelukkig ook niet al te moeilijk en de uitzichten waren soms fantastisch.
In Panauti kwam ik een paar Nederlandse tandartsen tegen die hier wat ontwikkelingswerk hadden gedaan en nu van de omgeving aan het genieten waren.

De laatste dag namen we de bus naar Bhaktapur ( die op de Unesco werelderfgoed staat ) en bezochten we de stad die nog een uitstraling heeft van 100 jaar geleden ( behalve dan die rondrijdende motortjes en dat iedereen een mobieltje heeft ).

De dag erop maak ik een rondvlucht om 06.30 naar de Mount Everest met Budda Air. Deze vlucht over de toppen van de Himalaya is fantastisch en uiteindelijk zien we ook nog goed de mount Everest. Tijdens deze vlucht kom ik Alena tegen uit Rusland, zij is een vriend komen opzoeken die hier bij de VN zit.

Ik maak met een taxichauffeur een afspraak om voor een bepaalde prijs 's avonds naar de luchthaven te rijden maar hij komt niet opdagen dus ik neem een andere tegen gelukkig dezelfde prijs en niet het zogenaamde avondtarief. Op de luchthaven word ik eruit gepikt en word me gevraagd of ik drinks had ? Hij zegt dat als dat het geval zou zijn dat mijn vlucht werd geannuleerd. Ik had drugs verstaan dus ik dacht, ja natuurlijk, als ik drugs bij me zou hebben zal ik hier wel wat langer mogen verblijven. Uiteindelijk bleek natuurlijk dat ik niet had gedronken en kon ik gewoon verder gaan.

De nachtvlucht via Dhacca / Hong Kong ( zeer modern vliegveld ) naar Ho Chi Minh City ( Vietnam ) verliep prima. Ik was er......maar mijn bagage niet. Bij de lost en found zeiden ze dat die nog in Hong Kong lag en 's avonds naar m'n hotel gebracht zou worden. Welk hotel zit je ? Ik had natuurlijk nog geen idee maar ik kreeg een tel nr en een code en moest later maar bellen.
Ingecheckt in m'n hotel heb ik direct gebeld en 's avonds werd mijn bagage keurig afgegeven.

HCMC is volgens mij een soort motorbike capital. Overal zie je motortjes op de wegen ( veel meer dan auto's ) en velen hebben ook mondkapjes op tegen de vervuiling. Die helpen natuurlijk niets maar psychologisch wel dus is het goed.
De marketing voor deze placebo's als het ware werkt prima.
Ik zit in de wijk Pham Nga Lao en dit is de backpacker's wijk van HCMC en er heerst een leuke laid back sfeer.

In HCMC kom ik een nieuw soort fenomeen tegen : het overtrappen van een soort shuttle met een veer aan de onderkant. Dit doen ze met hun voet ( wat niet zo moeilijk is ) maar voornamelijk met de zijkant en achter hun rug ( en dat is zeer moeilijk en verg veel behendigheid ). Deze bezigheid is zeer attractief om naar te kijken.

Ook heb je hier een soort yoghurt space : dit is een soort restaurant waar je zelf ijs kan tappen in verschillende soorten smaken ( een soort frozen yoghurt ) die later wordt afgewogen en waarvoor de prijs wordt berekend.

In mijn hotel kom ik Hans ( vader en huisarts ) en Sjors ( zoon en net afgestudeerd in toerisme ) tegen.
We gaan 's avonds eten en genieten van de overspelende jongeren met die shuttles, de heerlijke peppersteak, de ijsyoghurt en de oosterse atmosfeer.

In deze wijk wordt ook van alles verkocht door straatverkopers : sigaretten, kopies van boeken waaronder de laatste Lonely Planets, waaiers, moeders met kinderen in de hand en als klap op de vuurpijl komen ook motorrijders langs met hun handelswaar achterop ( een meisje ) waarbij wordt gezegd " massage boom boom ? ". Ik denk niet dat ik er een tekeningetje bij moet maken met wat hiermee wordt bedoeld, maar als het ware worden deze meisjes als een soort gebruiksgoederen aangeboden en zij vinden dat blijkbaar prima.
Nu is het algemeen bekend dat deze types vaak niet deugen en zeer waarschijnlijk samenwerken met de politie zodat er dan vervelende situaties ontstaan en er veel geld op tafel moet worden gelegd om een situatie te voorkomen. Zeker als het meisje in kwestie moedwillig net minderjarig is !
Als je als man alleen loopt kom je dit in deze landen natuurlijk veel meer tegen : in Jaipur noemde ze het " ziggy ziggy ", in Kathmandu " tictac " en hier in HCMC noemen ze het dus "boom boom".

Ook is het niet altijd zo dat deze meisjes ook echt meisjes zijn. Nou, dan krijg je toch op een gegeven moment ook de verrassing van je leven ! ;-)
Nou, ik heb in ieder geval beleefd nee gezegd en ze veel succes gewensd en ben doorgelopen naar mijn hotel / restaurant. Er werd als wanhoopspoging nog " marihuana " geroepen maar ik liep onverstoorbaar verder.

In HCMC ga ik naar het reunification palace. Op 20 april 1975 reden de tanks van de Vietcong door de hekken naar binnen en een soldaat plaatste op de 4e verdieping de Noord Vietnamese vlag. Generaal Minh, die net 43 uur ervoor hoofd van het Zuid Vietnamese leger werd, zei tegen de officier van de Vietcong : "ik wacht sinds vanmorgen om de macht aan u over te dragen".
De officier van het Noord Vietnamese leger antwoordde : " het is geen kwestie van overdracht, u kunt niet overdragen wat u niet hebt".

Daarna ga ik nog even naar het dakterras van het Rex hotel. Hier kwamen destijds de Amerikaanse officieren bij elkaar om de strategie te bespreken van de oorlog. Hier werden dus besprekingen gevoerd hoe de basis Khe Sanh in de DeMilitarised Zone verdedigd moest worden terwijl men het echte tet offensief over het hoofd zag ( men dacht dat dit een afleidingsmaneuvre was van de aanval op Khe Sanh ) en hierdoor oa. de oorlog heeft verloren.

Inmiddels ben ik doorgereisd naar Nha Trang, de strandbestemming van Vietnam, en morgen reis ik verder naar het Noorden.

Groeten en tot de volgende