eunuchs & paardmensen
Door: Mark Dirksen
Blijf op de hoogte en volg Mark
20 November 2009 | Nepal, Kathmandu
Hallo, nu dan weer een verslagje van de laatste dagen in India.
Aangekomen in Kolkata ben ik direct naar de backpackerswijk gegaan aan Sudder Street. Een goed hotelletje gevonden en in het overbekende lokale restaurantje stikte het van de buitenlanders. Weer een paar Nederlanders tegengekomen : Caroline uit Den Haag ( promoveert op haar studie naar de internationale invloeden op de onafhankelijkheidsstrijd ) en Jeroen uit Delft die graag vertelt dat hij is getrouwd met een man die de volgende dag ook op de proppen zal komen ).
Met Caroline verken ik de stad en we nemen het gammele trammetje naar de wijk BBD Bagh en zien het beroemde Presidence college. Kolkata blijkt een hele mooie stad te zijn geweest gezien de oude huizen. Vele zijn gebouwd in de Victoriaanse stijl en je kan zien aan de stad dat deze voor het verval van de afgelopen decennia eens de hoofdstad van India was. Bij Park Street doet het me gewoon denken aan Piccadilly Circus alleen dan 100 jaar geleden.
s'avonds ga ik met Caroline naar de bioscoop naar een nieuwe Bollywood produktie. In de bioscoop, welke ook doet denken aan eentje van 50 jaar geleden, gaan de mensen helemaal op in de film en ze lachen en geven hardop commentaar tijdens de film. De Indiers zijn dol op zang en dans , geen wonder dat de films dus doorspekt zijn met muzikale momenten. De mooie heldin is haar droomprins nog niet in de armen gevlogen of.....de eerste noten en danspasjes worden alweer ingezet. Daarna weer terug naar het serieuze werk, het verhaal, dan weer een muzikaal intermezzo, en zo gaat dat de hele vertoning door. Nou was dit bij de films die ik in Mumbay zag meer het geval, deze film was ook ook niet goed maar wel minder idioot dan die vorige films.
In Kolkata heb je een nieuw fenomeen : de paardmensen. Dit zijn namelijk riksjalopers, een soort wagen waar je op kan zitten en dan wordt voortgetrokken door een man. Het is eigenlijk te mensonterend voor woorden maar hier gebeurt dat nog. Het is inmiddels voor het grootste gedeelte verboden maar het bestaat nog wel.
De dag erop doe ik het lekker rustig aan, bezoek het Victorial memorial ( een soort combinatie tussen het capitool en de Taj Mahal ) en 's avonds vertrek ik met de nachttrein naar Varanasi.
In Varanasi word ik door de riksjachauffeur gewoon op de verkeerde plek afgezet, ik betaal dan ook een belachelijk lage prijs en ga niet in de door hem aangeboden guesthouse ( waar hij natuurlijk een flinke commissie zou krijgen ) maar als hij weg ik check ik deze toch en blijkt redelijk goed en goedkoop te zijn.
In de guesthouse kom ik ineens Sander tegen ( die neef van een vriend van me die ik ook in Goa tegenkwam ). Hij was met zijn vriendin Marieke vervroegd teruggekomen uit Thailand en zij kwamen ook aan in Varanasi en hij ging blijkbaar naar dezelfde guesthouse. Ongelooflijk toeval en de wereld is echt gewoon klein zo.
Lopend langs de kade hoor je echt niets anders dan " hello, boat ? "
Ik zeg maar terug " hello boat" en loop rustig door maar de aandacht van allerlei soorten figuren die van alles en nog wat aanbieden is enorm.
Varanasi is een heilige stad aan de Ganges en voor de meeste mensen is dit ook echt een pelgrimsoord. Als je doodgaat is het normaal gesproken de bedoeling om hier in het openbaar op een brandstapel wordt verbrand en vervolgens de Ganges ingeschoven wordt. Dit gebeurt overigens niet bij kinderen, zwangere vrouwen, leprapatienten en mensen die zijn gebeten door een slang. Zij worden in een laken gewikkeld en met een steen in het midden van de Ganges in de rivier gezonken. Voordat het zover is willen de mensen graag in deze rivier baden. Aangezien de Ganges bijna zo goed als een open riool is raak ik het water maar met geen vinger aan en ik vind de verbrandingen, waarbij het lijk vaak duidelijk zichtbaar is ( ribben etc ) maar een lugubere bedoeling en ik hoef hier dan ook niet lang te blijven. Zeker als ik een boot zie met mensen en een kind, ingewikkeld in een laken en verzwaard met een steen, is voor mij de wil om hier lang te blijven snel voorbij.
's avonds heb ik met Claire ( Schotland ) afgesproken die ik ook in Amritsar tegenkwam en zij zou ook deze dag in Varanasi zijn. In haar guestouse leer ik twee Spanjaarden kennen en twee Noren. De Spanjaarden reizen de volgende door naar Khajuraho waar Kama Sutra etsen te zien zijn. Een van die twee zegt dat hij er 50 kent maar alleen die laatste twee nog wil leren kennen ! Jaja.
Aangezien mijn guesthouse aan de andere kant van de stad is blijf ik in hun guesthouse overnachten op de kamer van de twee Spanjaarden. Zij roken ( hasj ) en drinken 's avonds nog wat. Een van die twee is zo dronken dat hij zijn tas vergeet. Die wordt gevonden maar het personeel heeft wel de geldinhoud eruit gehaald. Blijkbaar een soort vindersloon zeg maar. Gelukkig dat ze geen hash meer hadden en de politie erbij was gehaald anders was dat echt minder geweest terwijl ik daar zelf helemaal niks mee te maken had.
De volgende dag neem ik de boot over de rivier terug naar mijn guesthouse en zie bij zonsopkomst de mensen baden in de ganges. Het is toch een apart ritueel.
Ook in Varanasi wordt weer druk geveegd. Vaak vegen de mensen de rotzooi voor hun huis gewoon naar de buren. Die vegen diezelfde rotzooi dan vervolgens doodleuk terug om door naar de andere buren. Zo blijf je natuurlijk aan de gang en los je niet veel op.
Verder is het verschijnsel van plassende mannen in het straatbeeld ook haast niet weg te denken. Overal zie je mensen plassen in het openbaar tegen muren, huizen, in het park of waar dan ook. Het is dan ook niet raar dat je de urinegeur ook overal tegenkomt.
In Varanasi zijn blijkbaar nog meer koeien dan in de andere plaatsen. Ze zijn hier gewoon ook op het station en op de rails. In de kleine straatjes van de binnenstad versperren ze al gauw de weg en moet je ze wegjagen als je er langs wilt.
In India is het altijd een cacophony van toeters en bellen. Ook de trein toetert alsof het een lieve lust is. Om dit getoeter te bevorderen hebben veel vrachtwagens op de achterkant staan " please horn ". In de slaapwagen van de trein is het soms best angstaanjagend om flink getoeter te horen van een andere trein die steeds luider wordt en vervolgens meet veel getoeter langsraast.
Ik heb in India eenmaal een Cheeseburger besteld, dat stond nl. op de kaart. Ik vroeg of ik deze "plain" mocht hebben, dus alleen vlees en kaas, verder niks. Nou er was geen vlees ( dat wordt nl. niet in India verkocht ) dus dan zou ik alleen een broodje kaas overhouden. Ik besluit dus maar iets anders te bestellen.
Ik neem de trein naar Lucknow die blijkbaar is vertraagd. Op hetzelfde moment komt er een andere trein ook naar Lucknow op hetzelfde perron. Ik vraag de conducteur of dit voor mij de juiste trein en wagon is en hij zegt ja. Achteraf blijkt dat dit toch de verkeerde trein was en mijn kaartje was niet geldig op deze trein. Hij geeft aan dat ik naar de andere klasse mag ( 2e klas sleeper ). Daar wil ik ergens gaan zitten en een paar Indiers staan me niet toe daar te gaan zitten terijl er genoeg ruimte was. Hun racistische redenen zijn mij verder onbekend maar ik bedank ze in ieder geval hartelijk en vind verderop een plek en ga op een bovenbed liggen.
Dan komt er een kerel op een ander bovenbed liggen en als hij me ziet staart hij me aan alsof ik een soort alien ben. In het begin is het nog grappig maar als dit blijft duren werkt dit me aardig op m'n zenuwen en ga terug staren. Na 3 minuten geeft hij het op maar later staart hij weer. Ik besluit naar hem te zwaaien en hij lacht en kijkt even de andere kant op om vervolgens weer te gaan staren. Ik steek m'n duim omhoog en geef hem een lange neus waarbij hij toch wel een beetje van zijn apos pos raakt. Zo begin ik er zelfs nog lol in te krijgen bij zijn gestaar. Ik had nog m'n tong kunnen uitsteken en had ook de knipoog in petto maar hij was al uitgestapt voordat ik deze in stelling had kunnen brengen.
Later kom ik nog wel vriendelijke mensen tegen waar ik mee praat.
Ze vragen me wat ik van India vind, na mijn recente ervaringen heb ik ze wel wat te vertellen en de discussie blijkt zeer onderhoudend. En zie ook nog dat er een geboeide gevangene door de politie in dezelfde trein zit. Ook zoiets komt bij ons niet snel voor in de trein.
M'n hotel in Lucknow ( de hoofdstad van Uttar Pradesh ) is prima en zij zouden voor de volgende morgen om 5 uur een taxi regelen zodat ik op tijd zou zijn voor m'n vliegtuig. Niet dus. Om 05.15 gaat de veiligheidsmedewerker met de fiets en zoekt een riksja voor me. Ik ben nog wel op tijd op de luchthaven en daar ontmoet ik een Italiaan die hier zaken doet. Vanuit de wachtruimte worden we met de bus opgehaald om naar het vliegtuig te rijden. De bus keert en we mogen weer uitstappen, we hebben nog geen 20 meter gereden !?. Een knap staaltje efficiency hoor ! ;-)
Op de vlucht naar Delhi / Kathmandu zag ik voor het eerst de Himalaya en dat belooft prachtig te worden.
Die travestieten die ik eerder tegenkwam blijken de zogenaamde eunuchs te zijn. Het zijn de zogenaamde "mannen zonder ballen".
Nou ben ik in mijn professionele carriere deze mannen ook wel eens tegengekomen maar dat was dan toch meer figuurlijk ( hoop ik ;-) ). Hier spreken we over mensen waar de hele handel is afgehakt en waarbij een rietje is geplaatst voor de urineafvoer zorgt. Zij hebben de pech gehad ooit gekidnapt te zijn of hebben dit doelbewust gedaan om in dit leven meer te verdienen. Er wordt namelijk toch wel aan deze mensen gegeven als zij om geld vragen maar dit is wel afhankelijk van de mate van bijgelovigheid van de mensen. Als je nl. geen geld geeft kunnen ze laten zien wat ze in huis hebben ( zeg maar ) of ze vervloeken je. Om hier niet aan blootgesteld te worden geeft men daarom vaak. Behalve als bedelaars zijn ze ook vaak aanwezig bij bruiloften ( waar de boze geesten dan weggejaagd worden ) of bij de inwijding van een nieuw huis waar ze in iedere kamer dansen ( ook tegen de boze geesten ). Ik denk eerder dat ze de boze geesten juist aantrekken maar ok. Er lopen in India een miljoen van deze mensen rond en ik geloof dat er zelfs eentje een zetel heeft in het parlement.
Nou, dan kan je volgens mij maar beter een paardmens zijn.
Aangekomen in Kolkata ben ik direct naar de backpackerswijk gegaan aan Sudder Street. Een goed hotelletje gevonden en in het overbekende lokale restaurantje stikte het van de buitenlanders. Weer een paar Nederlanders tegengekomen : Caroline uit Den Haag ( promoveert op haar studie naar de internationale invloeden op de onafhankelijkheidsstrijd ) en Jeroen uit Delft die graag vertelt dat hij is getrouwd met een man die de volgende dag ook op de proppen zal komen ).
Met Caroline verken ik de stad en we nemen het gammele trammetje naar de wijk BBD Bagh en zien het beroemde Presidence college. Kolkata blijkt een hele mooie stad te zijn geweest gezien de oude huizen. Vele zijn gebouwd in de Victoriaanse stijl en je kan zien aan de stad dat deze voor het verval van de afgelopen decennia eens de hoofdstad van India was. Bij Park Street doet het me gewoon denken aan Piccadilly Circus alleen dan 100 jaar geleden.
s'avonds ga ik met Caroline naar de bioscoop naar een nieuwe Bollywood produktie. In de bioscoop, welke ook doet denken aan eentje van 50 jaar geleden, gaan de mensen helemaal op in de film en ze lachen en geven hardop commentaar tijdens de film. De Indiers zijn dol op zang en dans , geen wonder dat de films dus doorspekt zijn met muzikale momenten. De mooie heldin is haar droomprins nog niet in de armen gevlogen of.....de eerste noten en danspasjes worden alweer ingezet. Daarna weer terug naar het serieuze werk, het verhaal, dan weer een muzikaal intermezzo, en zo gaat dat de hele vertoning door. Nou was dit bij de films die ik in Mumbay zag meer het geval, deze film was ook ook niet goed maar wel minder idioot dan die vorige films.
In Kolkata heb je een nieuw fenomeen : de paardmensen. Dit zijn namelijk riksjalopers, een soort wagen waar je op kan zitten en dan wordt voortgetrokken door een man. Het is eigenlijk te mensonterend voor woorden maar hier gebeurt dat nog. Het is inmiddels voor het grootste gedeelte verboden maar het bestaat nog wel.
De dag erop doe ik het lekker rustig aan, bezoek het Victorial memorial ( een soort combinatie tussen het capitool en de Taj Mahal ) en 's avonds vertrek ik met de nachttrein naar Varanasi.
In Varanasi word ik door de riksjachauffeur gewoon op de verkeerde plek afgezet, ik betaal dan ook een belachelijk lage prijs en ga niet in de door hem aangeboden guesthouse ( waar hij natuurlijk een flinke commissie zou krijgen ) maar als hij weg ik check ik deze toch en blijkt redelijk goed en goedkoop te zijn.
In de guesthouse kom ik ineens Sander tegen ( die neef van een vriend van me die ik ook in Goa tegenkwam ). Hij was met zijn vriendin Marieke vervroegd teruggekomen uit Thailand en zij kwamen ook aan in Varanasi en hij ging blijkbaar naar dezelfde guesthouse. Ongelooflijk toeval en de wereld is echt gewoon klein zo.
Lopend langs de kade hoor je echt niets anders dan " hello, boat ? "
Ik zeg maar terug " hello boat" en loop rustig door maar de aandacht van allerlei soorten figuren die van alles en nog wat aanbieden is enorm.
Varanasi is een heilige stad aan de Ganges en voor de meeste mensen is dit ook echt een pelgrimsoord. Als je doodgaat is het normaal gesproken de bedoeling om hier in het openbaar op een brandstapel wordt verbrand en vervolgens de Ganges ingeschoven wordt. Dit gebeurt overigens niet bij kinderen, zwangere vrouwen, leprapatienten en mensen die zijn gebeten door een slang. Zij worden in een laken gewikkeld en met een steen in het midden van de Ganges in de rivier gezonken. Voordat het zover is willen de mensen graag in deze rivier baden. Aangezien de Ganges bijna zo goed als een open riool is raak ik het water maar met geen vinger aan en ik vind de verbrandingen, waarbij het lijk vaak duidelijk zichtbaar is ( ribben etc ) maar een lugubere bedoeling en ik hoef hier dan ook niet lang te blijven. Zeker als ik een boot zie met mensen en een kind, ingewikkeld in een laken en verzwaard met een steen, is voor mij de wil om hier lang te blijven snel voorbij.
's avonds heb ik met Claire ( Schotland ) afgesproken die ik ook in Amritsar tegenkwam en zij zou ook deze dag in Varanasi zijn. In haar guestouse leer ik twee Spanjaarden kennen en twee Noren. De Spanjaarden reizen de volgende door naar Khajuraho waar Kama Sutra etsen te zien zijn. Een van die twee zegt dat hij er 50 kent maar alleen die laatste twee nog wil leren kennen ! Jaja.
Aangezien mijn guesthouse aan de andere kant van de stad is blijf ik in hun guesthouse overnachten op de kamer van de twee Spanjaarden. Zij roken ( hasj ) en drinken 's avonds nog wat. Een van die twee is zo dronken dat hij zijn tas vergeet. Die wordt gevonden maar het personeel heeft wel de geldinhoud eruit gehaald. Blijkbaar een soort vindersloon zeg maar. Gelukkig dat ze geen hash meer hadden en de politie erbij was gehaald anders was dat echt minder geweest terwijl ik daar zelf helemaal niks mee te maken had.
De volgende dag neem ik de boot over de rivier terug naar mijn guesthouse en zie bij zonsopkomst de mensen baden in de ganges. Het is toch een apart ritueel.
Ook in Varanasi wordt weer druk geveegd. Vaak vegen de mensen de rotzooi voor hun huis gewoon naar de buren. Die vegen diezelfde rotzooi dan vervolgens doodleuk terug om door naar de andere buren. Zo blijf je natuurlijk aan de gang en los je niet veel op.
Verder is het verschijnsel van plassende mannen in het straatbeeld ook haast niet weg te denken. Overal zie je mensen plassen in het openbaar tegen muren, huizen, in het park of waar dan ook. Het is dan ook niet raar dat je de urinegeur ook overal tegenkomt.
In Varanasi zijn blijkbaar nog meer koeien dan in de andere plaatsen. Ze zijn hier gewoon ook op het station en op de rails. In de kleine straatjes van de binnenstad versperren ze al gauw de weg en moet je ze wegjagen als je er langs wilt.
In India is het altijd een cacophony van toeters en bellen. Ook de trein toetert alsof het een lieve lust is. Om dit getoeter te bevorderen hebben veel vrachtwagens op de achterkant staan " please horn ". In de slaapwagen van de trein is het soms best angstaanjagend om flink getoeter te horen van een andere trein die steeds luider wordt en vervolgens meet veel getoeter langsraast.
Ik heb in India eenmaal een Cheeseburger besteld, dat stond nl. op de kaart. Ik vroeg of ik deze "plain" mocht hebben, dus alleen vlees en kaas, verder niks. Nou er was geen vlees ( dat wordt nl. niet in India verkocht ) dus dan zou ik alleen een broodje kaas overhouden. Ik besluit dus maar iets anders te bestellen.
Ik neem de trein naar Lucknow die blijkbaar is vertraagd. Op hetzelfde moment komt er een andere trein ook naar Lucknow op hetzelfde perron. Ik vraag de conducteur of dit voor mij de juiste trein en wagon is en hij zegt ja. Achteraf blijkt dat dit toch de verkeerde trein was en mijn kaartje was niet geldig op deze trein. Hij geeft aan dat ik naar de andere klasse mag ( 2e klas sleeper ). Daar wil ik ergens gaan zitten en een paar Indiers staan me niet toe daar te gaan zitten terijl er genoeg ruimte was. Hun racistische redenen zijn mij verder onbekend maar ik bedank ze in ieder geval hartelijk en vind verderop een plek en ga op een bovenbed liggen.
Dan komt er een kerel op een ander bovenbed liggen en als hij me ziet staart hij me aan alsof ik een soort alien ben. In het begin is het nog grappig maar als dit blijft duren werkt dit me aardig op m'n zenuwen en ga terug staren. Na 3 minuten geeft hij het op maar later staart hij weer. Ik besluit naar hem te zwaaien en hij lacht en kijkt even de andere kant op om vervolgens weer te gaan staren. Ik steek m'n duim omhoog en geef hem een lange neus waarbij hij toch wel een beetje van zijn apos pos raakt. Zo begin ik er zelfs nog lol in te krijgen bij zijn gestaar. Ik had nog m'n tong kunnen uitsteken en had ook de knipoog in petto maar hij was al uitgestapt voordat ik deze in stelling had kunnen brengen.
Later kom ik nog wel vriendelijke mensen tegen waar ik mee praat.
Ze vragen me wat ik van India vind, na mijn recente ervaringen heb ik ze wel wat te vertellen en de discussie blijkt zeer onderhoudend. En zie ook nog dat er een geboeide gevangene door de politie in dezelfde trein zit. Ook zoiets komt bij ons niet snel voor in de trein.
M'n hotel in Lucknow ( de hoofdstad van Uttar Pradesh ) is prima en zij zouden voor de volgende morgen om 5 uur een taxi regelen zodat ik op tijd zou zijn voor m'n vliegtuig. Niet dus. Om 05.15 gaat de veiligheidsmedewerker met de fiets en zoekt een riksja voor me. Ik ben nog wel op tijd op de luchthaven en daar ontmoet ik een Italiaan die hier zaken doet. Vanuit de wachtruimte worden we met de bus opgehaald om naar het vliegtuig te rijden. De bus keert en we mogen weer uitstappen, we hebben nog geen 20 meter gereden !?. Een knap staaltje efficiency hoor ! ;-)
Op de vlucht naar Delhi / Kathmandu zag ik voor het eerst de Himalaya en dat belooft prachtig te worden.
Die travestieten die ik eerder tegenkwam blijken de zogenaamde eunuchs te zijn. Het zijn de zogenaamde "mannen zonder ballen".
Nou ben ik in mijn professionele carriere deze mannen ook wel eens tegengekomen maar dat was dan toch meer figuurlijk ( hoop ik ;-) ). Hier spreken we over mensen waar de hele handel is afgehakt en waarbij een rietje is geplaatst voor de urineafvoer zorgt. Zij hebben de pech gehad ooit gekidnapt te zijn of hebben dit doelbewust gedaan om in dit leven meer te verdienen. Er wordt namelijk toch wel aan deze mensen gegeven als zij om geld vragen maar dit is wel afhankelijk van de mate van bijgelovigheid van de mensen. Als je nl. geen geld geeft kunnen ze laten zien wat ze in huis hebben ( zeg maar ) of ze vervloeken je. Om hier niet aan blootgesteld te worden geeft men daarom vaak. Behalve als bedelaars zijn ze ook vaak aanwezig bij bruiloften ( waar de boze geesten dan weggejaagd worden ) of bij de inwijding van een nieuw huis waar ze in iedere kamer dansen ( ook tegen de boze geesten ). Ik denk eerder dat ze de boze geesten juist aantrekken maar ok. Er lopen in India een miljoen van deze mensen rond en ik geloof dat er zelfs eentje een zetel heeft in het parlement.
Nou, dan kan je volgens mij maar beter een paardmens zijn.
-
20 November 2009 - 11:38
Maarten:
Veel genot in Nepal. Toevallig heb ik gister mijn verslag, geschreven in Bhakhtapur, terug zitten lezen. De Himalaya is echt een ongelovelijke ervaring. Ik heb met een brede grijns je verslag zitten lezen. -
20 November 2009 - 12:23
Rut:
Interessant, man. Benieuwd naar Nepal. -
20 November 2009 - 20:07
Iwan:
leuk verslag, boat! -
20 November 2009 - 20:22
Gerdy:
Nepal moet ook wel de moeite zijn. -
21 November 2009 - 20:12
Frits En Ans Laarman:
Hai Mark,
dit is toch wel weer een hele ervaring.
Mooi om jou op deze manier te kunnen volgen.
Goede reis! -
21 November 2009 - 21:01
Erik En Annette:
Hoi Mark,
Eindelijk een berichtje van ons. Het gaat blijkbaar heel goed met je. Dit is een fantastische reis. Morgen komt je moeder bij ons en we zullen haar in de watten leggen!
Doe voorzichtig en we denken met liefde aan jou en je onderneming. -
22 November 2009 - 18:34
Joris:
Terug een fijn verslag Mark!
Had je die starende man in de trein niet onmiddellijk een verhaal kunnen brengen over de gloriedagen van Ajax? ;-) -
23 November 2009 - 11:32
Ilse:
Ongelofelijk toch hoeveel Europeanen je tegenkomt op je rondreis. Zijn die dan allemaal zo rijk als jij, dat die niet moeten werken ? ;-)
Alweer mooie verslagen gelezen... op naar de volgende !
Groetjes, Ilse -
23 November 2009 - 16:55
Eric:
Mark,
Het is maar goed dat ze daar geen vlees verkopen.
Je zou bij het eten een heel raar gevoel krijgen mocht je zo'n man met rietje tegenkomen :-)! -
23 November 2009 - 20:48
Eef:
Nou Mark, ik ben weer omgevallen van het lachen hoor door jouw verhaal!! :)
Oh oh wat een logica heerst daar, van dat vegen!! En die cheeseburger!! Gruwelijk!! En al die koeien die daar gewoon overal rondlopen, wat idioot lijkt me dat zeg. Door jouw verhalen ben ik ook wel erg nieuwsgierig geworden naar India, wat een maf land zeg!! haha. Nou veel plezier en ik verheug me alvast op een nieuw verhaal!! Liefs van je nichie -
24 November 2009 - 20:46
Fam.campen:
Hallo Mark,
Met veel plezier hebben we je verslag weer gelezen. We hoeven niet zelf te reizen maar volgen jou gewoon.
Geniet van Nepal, we kijken weer naar je verslag uit.
hartelijke groeten. -
27 November 2009 - 09:44
Sander En Marieke Bijlsma:
he mark, dat was wederom een bijzonder onwaarschijnlijke ontmoeting. Veel plezier in nepal, ziet er mooi uit... mooie foto's
groetjes sander en marieke -
27 November 2009 - 23:13
Johanniek:
Ha Mark.
Leuke verhalen. Lees het met plezier. Ik heb niet de indruk dat je je verveelt daar in India. Blijft natuurlijk ook een waanzinnig land.
groet,
Johanniek
-
01 December 2009 - 18:31
Karin En Jaap.:
spannende reis en interessante dingen gezien en meegemaakt, mooie foto,s.
Een fijne reis verder,
en groetjes van Karin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
