koninginnetjes en prinsesjes
Door: Mark Dirksen
Blijf op de hoogte en volg Mark
03 November 2009 | India, Jaisalmer
En nu dan weer het vervolg van de tocht door India.
De nachttrein van Mumbai naar Ahmedabad was traag, zoniet zeer traag. Ik had de indruk dat deze trein zo goed als bij iedere geit stopte die we tegenkwamen en als we dan stopten werden we gewoon door verschillende andere treinen weer ingehaald.
Ik kwam nu trouwens ook in aanraking met een nieuw fenomeen : een travestiet loopt door de coupe, klapt twee keer en houdt dan zijn / haar hand op voor geld. Ik snapte niet zo goed wat nu het moeilijke aan dit kunstje was en had daar dan ook geen geld voor over. De andere passagiers gaven daar nou ook niet direct een applaus voor en gaven ook niets.
Om 04.40 uur kwam ik dan aan in Ahmedabad ( 5 miljoen inw ) en het was me bij het station een drukte van jewelste. Een riksja gepakt naar m'n hotel, vol. Op naar de volgende, vol. Die daarna ook maar bij de vierde had ik succes en kon ik naar bed.
Zo'n aankomst op dit tijdstip is hier echt geen probleem en het is absoluut niet gevaarlijk. In Zuid America moet ik er niet aan denken om 's nachts in een stad van deze grootte aan te komen en op zoek te moeten gaan. Nee, wat dat betreft is India een zeer prettig en veilig land om doorheen te trekken. In Mumbai zag ik bijvoorbeeld een porsche Cayenne naast het 5* hotel Taj Mahal palace staan en daarnaast sliepen gewoon mensen op de straat.
Of een grote auto met nummerbord
" 5 " die behoorde tot de lawyer van de high court met eveneens slapende mensen ernaast.
In Jo-Burg bv was van die auto zelfs het ventieldopje eraf gesloopt maar hier kan dat dus samen.
In m'n hotel haal ik even wat slaaptekort in en ga 's middags even naar de barbier. Kijk, Ahmedabad is totaal niet toeristisch en jij bent daar als westerling zelf de bezienswaardigheid. Dit maakt zo'n bezoek aan de stad wel speciaal, zeker als mensen uit het niets naar je toekomen en zeggen " hello....have a nice day " en vervolgens zonder enige bijbedoelingen weer verder lopen.
In het internetcafe kom ik die twee JoJo's uit Korea tegen, zij wilden geen hotel boeken voor de dag en zagen er niet echt uitgerust uit.
Dan met de trein verder naar Udaipur ( weer een nachttrein ). Wat hygiene betreft snap ik de Indiers niet zo goed. Op sommige momenten heb ik gewoon de indruk dat de afzuiger van de toiletten direct is aangesloten op de ventilatie van de trein. Ik vind dat niet zo fris maar de mensen hier schijnen daar niet zo mee te zitten.
In Udaipur bezoek ik het paleis van de stad ( en het luxueuze hotel ), spreek met een kunstenaar die zijn werken ook uitgestald heeft op een kunstbeurs in Nederland en hij laat mij zien hoe hij werkt ( hij wist al dat ik niet zou kopen dus het was relaxed te zien hoe dit allemaal wordt gemaakt).
En dan krijg je het onvermijdbare in India...na verloop van tijd krijg je toch een beetje last van je maag en moest ik op een gegeven moment direct naar het toilet. Ik haast me naar mijn hotel en wie denk je dat ik tegen het lijf.....eh camera liep ? Juist ja, Peppie en Kokkie, die Koreanen waren ook doorgereisd naar Udaipur. Ik probeerde ze nog te ontlopen maar ze keken in een vlaag van verstandsverbijstering blijkbaar even niet in de lens en zagen mij aankomen. Ik werd direct door hen omhelsd en begroet ( ik weet ook niet waar ik dat nou weer aan te danken had ) en ik probeerde ze duidelijk te maken dat ik toch echt snel naar het toilet van mijn hotel moest. Ik was net op tijd terug en dat was een grote opluchting.
's avonds schaak ik wat in een zeer zweverig maar sfeervol cafetje met de eigenaar, op m'n weg terug naar het hotel wordt nog wat vuurwerk afgestoken en probeert een vrouw een gevangen muis to laten ontsnappen uit een kooitje. Die muis heeft daar helemaal geen zin in maar uiteindelijk lukt het haar wel.
's nachts wordt het geluid gedomineerd door de blaffende honden die hun territorium blijven bewaken wat boven de beat uitkomt van een trouwerij van verderop.
Dan met de bus naar Jodhpur waar ik Sandy ( UK ) en Daniela ( Italie ) ontmoet. We nemen een hotelletje vlakbij het station en lopen 's avonds door het drukke stadje de berg op halverwege het enorme fort en dineren daar met een schitterend uitzicht over de stad. Onderweg vragen veel kinderen onze naam gevolgd door " roepies" of "schoolpen". In het straatbeeld zien we nu ook voor het eerst kamelen die als lastdier worden gebruikt.
De dag erna doen een toer met iemand die ons de dorpjes rond de stad laat zien. We zien hoe de Bishnoi hier leven in zeer primitieve omstandigheden, zien mensen weven, zaken van wol maken, een pottenbakker en nog meer. Natuurlijk bieden ze die zaken ook te koop aan maar ik vind het wel leuk om te kijken maar niet om te kopen. 's avonds lopen we voor de bezichtiging van het fort langs de kaartjescontrole die blijkbaar voor sluitingstijd hun post al hebben verlaten en kunnen derhalve gratis het enorme fort bezichtigen. Het uitzicht hiervan is werkelijk " mindblowing ".
In de nachttrein naar Jaisalmer, een oasestadje vlakbij de grens met Pakistan, worden we benaderd door "guesthouseeigenaars" om hun guesthouse te kiezen. Ze zijn spotgoedkoop en het is te mooi om waar te zijn. Het lijkt me dat deze zaak ergens stinkt en ik ga er niet op in. In Jaisalmer, aankomst is weer op het prachtige tijdstip 04.45 uur, is gekte van accommodatieaandieders nog groter en we ( Daniela en ik, Sandy bleef een dagje langer in Jodhpur ) belandden uiteindelijk in een hotelletje ( aparte kamers hoor ! ) buiten het fort van die stad. 's middags maken we een kamelensafari op zo'n 50 km in de woestijn. We zijn hier echt de enige westerlingen en genieten van de prachtige ondergaande zon in het woestijn- en duinlandschap. Zo'n kameel berijden is niet zo eenvoudig en ( zeker als man ) vergt het wel even wat gewenning hoe te zitten. Later toen we wat meer gewend waren lieten ze die kamelen ook nog in draf lopen. Toch valt de zadelpijn ( lichtjes ) niet te voorkomen.
In Jaisalmer proberen we nog te pinnen maar blijkbaar zijn alle machines leeg aan het einde van de maand.
In het internetcafe lees ik tevreden dat Ajax weer een pak slaag heeft gegegeven aan Feijenoord en de Rotterdammers weer met een doelpuntenverschil van vier naar huis hebben gestuurd. Gewoon zoals het hoort dus.
In het fort, dat ook weer heel mooi is maar aan het verzakken is door het vele regen van de moesson, lopen ook de koeien weer onverstoord door de straatjes en de localo's vinden dat allemaal prima. Als vervolgens zo'n vlaaiendraaier ( ik heb dat woord niet van mezelf ) zo'n verse vlaai voor zijn winkel draait is hij toch wel minder geamuseerd en probeert hij de verantwoordelijke koe weg te jagen maar veel te laat natuurlijk en de winkeleigenaar blijft beteuterd achter bij de weglopende koe.
In Rajastan blijkt dat veel vrouwen een nieuw soort sierraad hebben : een soort neusbel maar dan van de grootte van een halve armband. Die valt dus wel op. In sommige gevallen hebben ze ook nog een ketting van hun oor tot hun neus waarmee zij hun oorversieringen met hun neusversieringen verbinden. Lijkt me toch lastig als zij hun neus moeten snuiten.
Ondanks dat de positie van de vrouwen hier heel anders is dan bij ons zien zij er wel altijd zeer fleurig en kleurrijk uit. Het lijkt er soms gewoon op dat ze prinsesjes of koninginnetjes zijn, zo mooi. De felste kleuren worden gedragen en hun normale kledij zouden zij volgens mij ook zo kunnen aantrekken op hun eigen bruiloft. Nou zijn van alle bruiloften er ongeveer 90% gearrangeerd. Dit betekent eigenlijk dat er een overeenkomst wordt afgesloten tussen twee families. De familie van het meisje betaalt dan aan de ouders van de familie van de jongen en de vrouw wordt vervolgens in de familie van de man opgenomen waar zij allerlei taken krijgt toebedeeld ( voornamelijk wassen en schoonmaken ). Het is dan zeer belangrijk dat er ook snel kinderen komen ( voornamelijk zonen ) en als die niet komen wordt gedacht dat de man homo is of wordt de vrouw verwaarloosd of in sommige gevallen zelfs verbrand doordat er per ongeluk met kerosine wordt gemorst! Dit gebeurt dus niet alleen in de Islamitische landen maar soms ook hier hoewel dit natuurlijk illegaal is. Huwelijken kunnen, ondanks dat dit nu wettelijk is vrijgegeven, alleen plaatsvinden tussen mensen van dezelfde kast ( soort ).
Met Chandra, de eigenaar van het hotel hebben we hier een lang gesprek over en ondanks dat hij in Europa is geweest en al ruimdenkender is zegt hij dat zijn dochter er niet aan zou moeten denken om zelf iemand uit te kiezen.
Het is een heikel punt en er zal nog veel gaan veranderen in dit land want de eerste stappen zijn al gezet met de globalisering.
En de koeien... die lopen gewoon nonchalant verder over straat en smikkelen zo nu en dan van het ruimschoots aangeboden vuilnis van de straat.
De nachttrein van Mumbai naar Ahmedabad was traag, zoniet zeer traag. Ik had de indruk dat deze trein zo goed als bij iedere geit stopte die we tegenkwamen en als we dan stopten werden we gewoon door verschillende andere treinen weer ingehaald.
Ik kwam nu trouwens ook in aanraking met een nieuw fenomeen : een travestiet loopt door de coupe, klapt twee keer en houdt dan zijn / haar hand op voor geld. Ik snapte niet zo goed wat nu het moeilijke aan dit kunstje was en had daar dan ook geen geld voor over. De andere passagiers gaven daar nou ook niet direct een applaus voor en gaven ook niets.
Om 04.40 uur kwam ik dan aan in Ahmedabad ( 5 miljoen inw ) en het was me bij het station een drukte van jewelste. Een riksja gepakt naar m'n hotel, vol. Op naar de volgende, vol. Die daarna ook maar bij de vierde had ik succes en kon ik naar bed.
Zo'n aankomst op dit tijdstip is hier echt geen probleem en het is absoluut niet gevaarlijk. In Zuid America moet ik er niet aan denken om 's nachts in een stad van deze grootte aan te komen en op zoek te moeten gaan. Nee, wat dat betreft is India een zeer prettig en veilig land om doorheen te trekken. In Mumbai zag ik bijvoorbeeld een porsche Cayenne naast het 5* hotel Taj Mahal palace staan en daarnaast sliepen gewoon mensen op de straat.
Of een grote auto met nummerbord
" 5 " die behoorde tot de lawyer van de high court met eveneens slapende mensen ernaast.
In Jo-Burg bv was van die auto zelfs het ventieldopje eraf gesloopt maar hier kan dat dus samen.
In m'n hotel haal ik even wat slaaptekort in en ga 's middags even naar de barbier. Kijk, Ahmedabad is totaal niet toeristisch en jij bent daar als westerling zelf de bezienswaardigheid. Dit maakt zo'n bezoek aan de stad wel speciaal, zeker als mensen uit het niets naar je toekomen en zeggen " hello....have a nice day " en vervolgens zonder enige bijbedoelingen weer verder lopen.
In het internetcafe kom ik die twee JoJo's uit Korea tegen, zij wilden geen hotel boeken voor de dag en zagen er niet echt uitgerust uit.
Dan met de trein verder naar Udaipur ( weer een nachttrein ). Wat hygiene betreft snap ik de Indiers niet zo goed. Op sommige momenten heb ik gewoon de indruk dat de afzuiger van de toiletten direct is aangesloten op de ventilatie van de trein. Ik vind dat niet zo fris maar de mensen hier schijnen daar niet zo mee te zitten.
In Udaipur bezoek ik het paleis van de stad ( en het luxueuze hotel ), spreek met een kunstenaar die zijn werken ook uitgestald heeft op een kunstbeurs in Nederland en hij laat mij zien hoe hij werkt ( hij wist al dat ik niet zou kopen dus het was relaxed te zien hoe dit allemaal wordt gemaakt).
En dan krijg je het onvermijdbare in India...na verloop van tijd krijg je toch een beetje last van je maag en moest ik op een gegeven moment direct naar het toilet. Ik haast me naar mijn hotel en wie denk je dat ik tegen het lijf.....eh camera liep ? Juist ja, Peppie en Kokkie, die Koreanen waren ook doorgereisd naar Udaipur. Ik probeerde ze nog te ontlopen maar ze keken in een vlaag van verstandsverbijstering blijkbaar even niet in de lens en zagen mij aankomen. Ik werd direct door hen omhelsd en begroet ( ik weet ook niet waar ik dat nou weer aan te danken had ) en ik probeerde ze duidelijk te maken dat ik toch echt snel naar het toilet van mijn hotel moest. Ik was net op tijd terug en dat was een grote opluchting.
's avonds schaak ik wat in een zeer zweverig maar sfeervol cafetje met de eigenaar, op m'n weg terug naar het hotel wordt nog wat vuurwerk afgestoken en probeert een vrouw een gevangen muis to laten ontsnappen uit een kooitje. Die muis heeft daar helemaal geen zin in maar uiteindelijk lukt het haar wel.
's nachts wordt het geluid gedomineerd door de blaffende honden die hun territorium blijven bewaken wat boven de beat uitkomt van een trouwerij van verderop.
Dan met de bus naar Jodhpur waar ik Sandy ( UK ) en Daniela ( Italie ) ontmoet. We nemen een hotelletje vlakbij het station en lopen 's avonds door het drukke stadje de berg op halverwege het enorme fort en dineren daar met een schitterend uitzicht over de stad. Onderweg vragen veel kinderen onze naam gevolgd door " roepies" of "schoolpen". In het straatbeeld zien we nu ook voor het eerst kamelen die als lastdier worden gebruikt.
De dag erna doen een toer met iemand die ons de dorpjes rond de stad laat zien. We zien hoe de Bishnoi hier leven in zeer primitieve omstandigheden, zien mensen weven, zaken van wol maken, een pottenbakker en nog meer. Natuurlijk bieden ze die zaken ook te koop aan maar ik vind het wel leuk om te kijken maar niet om te kopen. 's avonds lopen we voor de bezichtiging van het fort langs de kaartjescontrole die blijkbaar voor sluitingstijd hun post al hebben verlaten en kunnen derhalve gratis het enorme fort bezichtigen. Het uitzicht hiervan is werkelijk " mindblowing ".
In de nachttrein naar Jaisalmer, een oasestadje vlakbij de grens met Pakistan, worden we benaderd door "guesthouseeigenaars" om hun guesthouse te kiezen. Ze zijn spotgoedkoop en het is te mooi om waar te zijn. Het lijkt me dat deze zaak ergens stinkt en ik ga er niet op in. In Jaisalmer, aankomst is weer op het prachtige tijdstip 04.45 uur, is gekte van accommodatieaandieders nog groter en we ( Daniela en ik, Sandy bleef een dagje langer in Jodhpur ) belandden uiteindelijk in een hotelletje ( aparte kamers hoor ! ) buiten het fort van die stad. 's middags maken we een kamelensafari op zo'n 50 km in de woestijn. We zijn hier echt de enige westerlingen en genieten van de prachtige ondergaande zon in het woestijn- en duinlandschap. Zo'n kameel berijden is niet zo eenvoudig en ( zeker als man ) vergt het wel even wat gewenning hoe te zitten. Later toen we wat meer gewend waren lieten ze die kamelen ook nog in draf lopen. Toch valt de zadelpijn ( lichtjes ) niet te voorkomen.
In Jaisalmer proberen we nog te pinnen maar blijkbaar zijn alle machines leeg aan het einde van de maand.
In het internetcafe lees ik tevreden dat Ajax weer een pak slaag heeft gegegeven aan Feijenoord en de Rotterdammers weer met een doelpuntenverschil van vier naar huis hebben gestuurd. Gewoon zoals het hoort dus.
In het fort, dat ook weer heel mooi is maar aan het verzakken is door het vele regen van de moesson, lopen ook de koeien weer onverstoord door de straatjes en de localo's vinden dat allemaal prima. Als vervolgens zo'n vlaaiendraaier ( ik heb dat woord niet van mezelf ) zo'n verse vlaai voor zijn winkel draait is hij toch wel minder geamuseerd en probeert hij de verantwoordelijke koe weg te jagen maar veel te laat natuurlijk en de winkeleigenaar blijft beteuterd achter bij de weglopende koe.
In Rajastan blijkt dat veel vrouwen een nieuw soort sierraad hebben : een soort neusbel maar dan van de grootte van een halve armband. Die valt dus wel op. In sommige gevallen hebben ze ook nog een ketting van hun oor tot hun neus waarmee zij hun oorversieringen met hun neusversieringen verbinden. Lijkt me toch lastig als zij hun neus moeten snuiten.
Ondanks dat de positie van de vrouwen hier heel anders is dan bij ons zien zij er wel altijd zeer fleurig en kleurrijk uit. Het lijkt er soms gewoon op dat ze prinsesjes of koninginnetjes zijn, zo mooi. De felste kleuren worden gedragen en hun normale kledij zouden zij volgens mij ook zo kunnen aantrekken op hun eigen bruiloft. Nou zijn van alle bruiloften er ongeveer 90% gearrangeerd. Dit betekent eigenlijk dat er een overeenkomst wordt afgesloten tussen twee families. De familie van het meisje betaalt dan aan de ouders van de familie van de jongen en de vrouw wordt vervolgens in de familie van de man opgenomen waar zij allerlei taken krijgt toebedeeld ( voornamelijk wassen en schoonmaken ). Het is dan zeer belangrijk dat er ook snel kinderen komen ( voornamelijk zonen ) en als die niet komen wordt gedacht dat de man homo is of wordt de vrouw verwaarloosd of in sommige gevallen zelfs verbrand doordat er per ongeluk met kerosine wordt gemorst! Dit gebeurt dus niet alleen in de Islamitische landen maar soms ook hier hoewel dit natuurlijk illegaal is. Huwelijken kunnen, ondanks dat dit nu wettelijk is vrijgegeven, alleen plaatsvinden tussen mensen van dezelfde kast ( soort ).
Met Chandra, de eigenaar van het hotel hebben we hier een lang gesprek over en ondanks dat hij in Europa is geweest en al ruimdenkender is zegt hij dat zijn dochter er niet aan zou moeten denken om zelf iemand uit te kiezen.
Het is een heikel punt en er zal nog veel gaan veranderen in dit land want de eerste stappen zijn al gezet met de globalisering.
En de koeien... die lopen gewoon nonchalant verder over straat en smikkelen zo nu en dan van het ruimschoots aangeboden vuilnis van de straat.
-
03 November 2009 - 12:23
Ilse:
Hoi hoi mark,
Best wel raar hé, dat je over het moderne comfort van internet beschikt in een land waar de koeien haast naast je op een stoeltje zitten.
Huwelijken ze daar ook uit aan reizende Nederlanders ? -
03 November 2009 - 13:28
Erwin:
Top verhaal. Ben je nu uiteindelijk van die Koreanen af? Heb nog wel een paar tips voor je. Uithuwelijken, ja, gebeurt in anderstalige culturen binnen ons landje ok nog wel eens, maar zeker geen 90%. Wat mag je jezelf toch gelukkig prijzen als Nederlander, of Belg.
Spreek je gauw weer.
Cheers. -
03 November 2009 - 22:03
Peter:
Leuk die foto's!
Die koeien zijn grappig :-)
Alsook de kamelen!
-
04 November 2009 - 07:40
Maarten:
Jeetje Mark,
Zitten mooie foto's tussen. India heeft ook z'n mooie kanten;). Vooral de foto waar je achter je kameel staat is een mooie vergelijkenis_0_.
Groet! -
05 November 2009 - 12:57
Koen:
leuk verslagje, mark! :-) groetjes, koen -
05 November 2009 - 13:44
Renaat:
Enjoy the good life over there ! -
05 November 2009 - 20:22
Rut:
Mark, top man. Heb als eerste de fotos bekeken, die vertellen ook al een verhaal.
Ik drink nog maar een wijntje op je. -
05 November 2009 - 23:04
Peter:
hoi mark,
ik lees je verslag over india van a tot z en volg het nieuwsgierig.
wat vind je van nepal?
groetjes
peter
-
07 November 2009 - 14:56
Debbie:
weer een leuk verslag en mooie foto's! :-) -
08 November 2009 - 20:37
Kris:
Hey Mark,
Boeiend reisverhaal en prachtige foto's! Ik kijk al uit naar je volgende verslag.
Have more fun! -
10 November 2009 - 07:40
Maarten:
Hé Mark,
Als je zo doorgaat heb je binnen een mum van tijd mijn pageviews ingehaald. Ik ga toch wat minder vaak je reisverslagen lezen;).
Groet,
Maarten -
11 November 2009 - 11:09
Maarten Jorritsma:
Markiiii....
Leuk die fotos, vooral waar jezelf op staat.
Blijf ze posten!!!
We bekijken ze met aandacht. Nog geen leuke indiaase vrouwtjes gezien??!!!?
Greetz,
Maarten Jorritsma
-
11 November 2009 - 22:07
Véronique Hantson:
Hey Mark ! Wow ! Sappig geschreven, knappe foto's.
En zeggen dat je eerst nog twijfelde of je deze reis wel zou ondernemen...ik denk dat eenieder die jouw verhalen volgt onmiddellijk zelf het vliegtuig op wil.
Enjoy !! -
15 November 2009 - 20:44
Joke En Otto:
Jouw reisverslagen en foto's hebben we vanavond met veel plezier gelezen en bekeken. Wat een fantastische reis maak je. Je bent een waar bruggenbouwer tussen culturen. Uit je teksten blijkt hoe je geniet! Goede reis!
Groeten Joke en Otto. -
01 Januari 2010 - 17:56
Joke & Otto:
Beste Mark, een bijzonder kaartje dit jaar: De beste wensen voor 2010. Goed reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
