ooooooh....KOE
Door: Mark Dirksen
Blijf op de hoogte en volg Mark
19 Oktober 2009 | India, Pololem
Hallo, daar ben ik weer met het vervolg van mijn reis.
Bangalore was een zeer grote stad en deze stad had al een iets meer kosmopolitische uitstraling. Dit gold zeker voor de uitgaanswijk rond de MG Road ( naar Mahatma Ghandi, de oprichter van de staat India ). Hier lopen veel meer welgestelden rond uit India zelf ( wellicht veel IT goeroes ) en de winkelstraat is met veel neon gekleurd. Toch blijf je ook hier de indruk hebben dat de stad niet zo groot aandoet.
Na Chennai bleek ook Bangalore niet gemakkelijk om in rond te lopen. Er zijn soms wel stoepen, maar met onmogelijke afstapjes, soms moet je gewoon de straat op omdat een grote boom de weg blokkeert, of de stoep loopt over het riool waarbij soms weer een paar tegels ontbreken ( toch maar goed opletten waar je loopt dus ). Nou, ik zou zeggen als India wil gaan voor het meest rolstoelvriendelijke land, dan is er nog wel wat werk aan de winkel.
In mijn hostel ontmoette ik Ashley en Richard, 2 kerels van begin 40 uit Engeland, die even van hun vrouw en kinderen wegwaren en naar India zijn gegaan om hier te gaan fietsen. Gezien het lokale verkeersgedrag is dit natuurlijk al een avontuur op zich, en zij gaan met de trein en bus naar Ooty en dan door de staten Tamil Nadu en Kerale naar Trivandrum fietsen. We besluiten 's avonds in een leuk Indiaas restaurant te gaan eten en vertrellen over onze verwachtingen van India.
In de nachttrein naar Madurai kom ik twee Indiers tegen die weinig Engels spreken. Zij begrepen totaal niets van mijn reis. Op vragen als : you married ? No, you job ? No, Why then here ? Just travelling. Father money then ? No. Ik denk dat ze me maar een vreemde snuiter vonden ( en wellicht ben ik dat ook wel
:-) ), maar ze begrepen er in ieder geval
helemaal niets van wat ik kwam doen en hoe ik dat deed.
In Madurai ben ik na het inchecken bij mijn hotel ( met een schitterend uitzicht op de heilige tempels van de stad ) de tempel Sri Meenakshi gaan bezoeken. Dit tempelcomplex was heel erg mooi maar binnen had je toch weer verschillende kraampjes die allerlei spulletjes ( voor mij goedbedoelde rotzooi ) verkochtten. Als klap op de vuurpijl was er ook nog een olifant binnen die indien men hem een muntje gaf, deze dan aannam met zijn slurf en aan zijn baasje gaf, als dank sloeg hij je dan met zijn slurf op je hoofd. Er waren veel mensen die dit deden en ik begreep eigenlijk niet waarom die mensen zich als het ware lieten beswaffelen maar het bleek later dat die olifant de mensen dan zegende. O ja.
Ik ben benieuwd als je die olifant een dropje zou geven of hij die dan toch stiekem niet op zou eten maar goed.
Later bij het station nog een paar treinkaartjes gekocht voor later deze reis ( vaak zitten sommige treinen bomvol en voor grotere afstanden heb ik toch liever een redelijk goede plaats ). Op het station vond ik het zeer wondelijk dat sommige werknemers gewoon met hun mobieltje aan het bellen waren ( ik veronderstel geen zakelijke gesprekken ) terwijl er veel mensen in de wachtrij stonden.
's avonds at ik met twee Duitsers die hier al 6 maanden waren in een typisch Indiaas eethuisje ( eigenlijk meer een barretje ) maar het was wel lekker en spotgoedkoop.
In mijn hotel bleek dat er ook een groep Duitse scholieren waren gekomen van het gymnasium in Trier. Zij waren in het kader van een paar projecten voor India nu ook deze projecten gaan bezoeken. Dat is natuurlijk wel goed en mooi als je weet waar je al die sponsorkilometers voor hebt gelopen en je daadwerkelijk ziet waar jouw ontwikkelingsgeld naartoe gaat. Ik wou trouwens dat ik vroeger ook zulke schoolreisjes had !
De dag erna ging ik met de locale bus naar Coimbatore en daar stapte ik over op de " shared taxi " naar Ooty. Ooty ligt op 2200m en is door de Britten gesticht zodat zij zich tijdens hun koloniale overheersing af en toe konden terugtrekken van de hitte.
De taxichauffeur reed de hele tijd zo'n beetje aan de rechterkant ( in India rijden ze normaal gesproken links ). Hij haalde echt iedereen in, ook in de bochten terijl het niet kon. Als er dan toch een vrachtwagen op de hoek kwam moest hij zich in allerlei capriolen wringen om weer aan de linkerkant tussen de andere auto's te komen. Zelfs de Indiers die in de shared taxi meereden ( en die zijn toch al wat gewend ) vonden dat deze chauffeur als een gek de berg op reed. Onderweg flitstte nog wel een paar apen langs die soms opzij moesten springen voor deze aanstormende idioot, even dacht ik dat het misschien wel beter was als die apen achter het stuur zouden kruipen maar enfin, we zijn heelhuids aangekomen.
In Ooty heb ik samen met Grant ( een kerel uit Perth Australie die in dezelfde hostel verbleef ) een dagtrektocht gemaakt door de bergen met een gids. Dit was erg mooi en we liepen door verschillende theeplantages en waren even weg van de chaos en het getoeter. Onze gids had zich erg populair gemaakt bij de vrouwen die op deze theeplantages werkten want hij had nl. snoepjes meegenomen. Zodra ze hem zagen, lieten ze hun theebalen vallen en liepen om het hards om zijn snoepjes als eerste te bemachtigen.
Dan met de bus naar Mysore. Hier staat een schitterend paleis waar ik tegen zonsondergang omheen ben gelopen. Dit was echt heel mooi.
De dag erna heb ik het paleis ook van binnen mogen aanschouwen maar ik mocht daar helaas geen foto's van maken.
Op het busstation was het weer een gekte van jewelste en zoals overal in India loopt iedereen door mekaar heen, toetert, roept, dringen voor aan het loket ( niet bij mij ;-) )
en ook de bussen die op het busstation aankomen weten niet precies waar ze naartoe moeten dus is het altijd een gok waar je uiteindelijk moet wezen.
Op straat zie je trouwens dat men overal het straatvuil aan het verbranden is. Blijkbaar is er geen vuilophaaldienst dus regelt men het zo.
Je moet overigens een beetje oppassen voor Riksja chauffeurs die zeer goedkope prijzen geven, vaak betekent dit dat zij dan langs souvenirwinkels gaan waar hij commissie krijgt zodra hij je aanlevert ( je hoeft niet perse te kopen ). Eenmaal binnen is het voor de souvenirwinkel de kunst om jou zoveel mogelijk te verkopen ( lees: aan te smeren ), maar de brede glimlach en de dollartekens in hun ogen weerhouden mij vaak zo niet altijd van enige koop.
Ook leuk is trouwens dat veel Indiers op een vraag geen antwoord geven maar simpelweg zijwaards bewegen met hun hoofd en daarbij een brede glimlach op hun gezicht toveren. In het begin dacht ik dat ze mij voor de gek aan het houden waren, maar later kwam ik erachter dat ze gewoon ja bedoelen.....of nee.....of misschien.......of gewoon ik heb geen flauw idee. Voor het gemak ga ik altijd maar van optie 4 uit.
In de nachtbus naar Goa ( de Indiase
strandvakantiebestemming bij uitstek ) zat ik met een Australier en een Duitse. Vertellend dat ik naar Australie ging vroeg hij waarheen precies. Ik zei : Perth ( ok ), Adelaide ( that's shit ), Sydney ( ok, but there're just a bunch of wankers ). Nou dat vond ik toch wel een bijzondere wereldvisie, ik ben benieuwd of de mensen uit Sydney zelf daar ook zo over denken, ik zal het ze dan eens vragen. Ik heb mijn contact met dit koppel maar minimaal gehouden.
Tijdens deze nachtrit stopten we op verschillende plekken en klom ineens een opa aan de zijkant de bus op om hele zware balen met weet ik veel wat op het dak van de bus te laden. Nou zoiets kom je bij ons niet zo snel tegen geloof ik.
Eenmaal aangekomen op de standbestemming Palolem merk ik dat er ook veel Russen zijn en er wordt vanwege het hindufeest vuurwerk afgestoken.
Gisteravond nog even gegeten met een Nederlands koppel Mike & Kim uit DSB Alkmaar, zij reizen 3 weken door Zuid-India en we hebben nog gezellig gegeten ( boefen voor de Belgen ).
En dan de koe...
Die koeien kom je echt overal tegen. Op de weg ( bussen rijden daar dan omheen, auto's toeteren er soms totaal nutteloos tegen ), op het strand ! en zelfs ook in het restaurant !! Het moet natuurlijk niet veel gekker worden. Die koeien zijn hier heilig aangezien zij melk geven aan kinderen worden zij als een soort moeder gezien ( Us mem ? ), en vanwege het geweldloze karakter van de hindi mogen zij een koe niets aandoen maar leggen zij de koe tevens geen enkel strobreed in de weg. Zij kunnen maar gaan en staan waar ze willen. Die koeien zijn vaak compleet improductief en het is toch een vreemd gezicht om iedere keer koeien op de wildvreemdste plaatsen tegen te komen en ze ipv van het gras van het vuilnis te zien smullen.
Het is toch jammer want een heerlijk biefstukje is toch ook niet te versmaden !!
Maar ja...
Groet
Mark
Bangalore was een zeer grote stad en deze stad had al een iets meer kosmopolitische uitstraling. Dit gold zeker voor de uitgaanswijk rond de MG Road ( naar Mahatma Ghandi, de oprichter van de staat India ). Hier lopen veel meer welgestelden rond uit India zelf ( wellicht veel IT goeroes ) en de winkelstraat is met veel neon gekleurd. Toch blijf je ook hier de indruk hebben dat de stad niet zo groot aandoet.
Na Chennai bleek ook Bangalore niet gemakkelijk om in rond te lopen. Er zijn soms wel stoepen, maar met onmogelijke afstapjes, soms moet je gewoon de straat op omdat een grote boom de weg blokkeert, of de stoep loopt over het riool waarbij soms weer een paar tegels ontbreken ( toch maar goed opletten waar je loopt dus ). Nou, ik zou zeggen als India wil gaan voor het meest rolstoelvriendelijke land, dan is er nog wel wat werk aan de winkel.
In mijn hostel ontmoette ik Ashley en Richard, 2 kerels van begin 40 uit Engeland, die even van hun vrouw en kinderen wegwaren en naar India zijn gegaan om hier te gaan fietsen. Gezien het lokale verkeersgedrag is dit natuurlijk al een avontuur op zich, en zij gaan met de trein en bus naar Ooty en dan door de staten Tamil Nadu en Kerale naar Trivandrum fietsen. We besluiten 's avonds in een leuk Indiaas restaurant te gaan eten en vertrellen over onze verwachtingen van India.
In de nachttrein naar Madurai kom ik twee Indiers tegen die weinig Engels spreken. Zij begrepen totaal niets van mijn reis. Op vragen als : you married ? No, you job ? No, Why then here ? Just travelling. Father money then ? No. Ik denk dat ze me maar een vreemde snuiter vonden ( en wellicht ben ik dat ook wel
:-) ), maar ze begrepen er in ieder geval
helemaal niets van wat ik kwam doen en hoe ik dat deed.
In Madurai ben ik na het inchecken bij mijn hotel ( met een schitterend uitzicht op de heilige tempels van de stad ) de tempel Sri Meenakshi gaan bezoeken. Dit tempelcomplex was heel erg mooi maar binnen had je toch weer verschillende kraampjes die allerlei spulletjes ( voor mij goedbedoelde rotzooi ) verkochtten. Als klap op de vuurpijl was er ook nog een olifant binnen die indien men hem een muntje gaf, deze dan aannam met zijn slurf en aan zijn baasje gaf, als dank sloeg hij je dan met zijn slurf op je hoofd. Er waren veel mensen die dit deden en ik begreep eigenlijk niet waarom die mensen zich als het ware lieten beswaffelen maar het bleek later dat die olifant de mensen dan zegende. O ja.
Ik ben benieuwd als je die olifant een dropje zou geven of hij die dan toch stiekem niet op zou eten maar goed.
Later bij het station nog een paar treinkaartjes gekocht voor later deze reis ( vaak zitten sommige treinen bomvol en voor grotere afstanden heb ik toch liever een redelijk goede plaats ). Op het station vond ik het zeer wondelijk dat sommige werknemers gewoon met hun mobieltje aan het bellen waren ( ik veronderstel geen zakelijke gesprekken ) terwijl er veel mensen in de wachtrij stonden.
's avonds at ik met twee Duitsers die hier al 6 maanden waren in een typisch Indiaas eethuisje ( eigenlijk meer een barretje ) maar het was wel lekker en spotgoedkoop.
In mijn hotel bleek dat er ook een groep Duitse scholieren waren gekomen van het gymnasium in Trier. Zij waren in het kader van een paar projecten voor India nu ook deze projecten gaan bezoeken. Dat is natuurlijk wel goed en mooi als je weet waar je al die sponsorkilometers voor hebt gelopen en je daadwerkelijk ziet waar jouw ontwikkelingsgeld naartoe gaat. Ik wou trouwens dat ik vroeger ook zulke schoolreisjes had !
De dag erna ging ik met de locale bus naar Coimbatore en daar stapte ik over op de " shared taxi " naar Ooty. Ooty ligt op 2200m en is door de Britten gesticht zodat zij zich tijdens hun koloniale overheersing af en toe konden terugtrekken van de hitte.
De taxichauffeur reed de hele tijd zo'n beetje aan de rechterkant ( in India rijden ze normaal gesproken links ). Hij haalde echt iedereen in, ook in de bochten terijl het niet kon. Als er dan toch een vrachtwagen op de hoek kwam moest hij zich in allerlei capriolen wringen om weer aan de linkerkant tussen de andere auto's te komen. Zelfs de Indiers die in de shared taxi meereden ( en die zijn toch al wat gewend ) vonden dat deze chauffeur als een gek de berg op reed. Onderweg flitstte nog wel een paar apen langs die soms opzij moesten springen voor deze aanstormende idioot, even dacht ik dat het misschien wel beter was als die apen achter het stuur zouden kruipen maar enfin, we zijn heelhuids aangekomen.
In Ooty heb ik samen met Grant ( een kerel uit Perth Australie die in dezelfde hostel verbleef ) een dagtrektocht gemaakt door de bergen met een gids. Dit was erg mooi en we liepen door verschillende theeplantages en waren even weg van de chaos en het getoeter. Onze gids had zich erg populair gemaakt bij de vrouwen die op deze theeplantages werkten want hij had nl. snoepjes meegenomen. Zodra ze hem zagen, lieten ze hun theebalen vallen en liepen om het hards om zijn snoepjes als eerste te bemachtigen.
Dan met de bus naar Mysore. Hier staat een schitterend paleis waar ik tegen zonsondergang omheen ben gelopen. Dit was echt heel mooi.
De dag erna heb ik het paleis ook van binnen mogen aanschouwen maar ik mocht daar helaas geen foto's van maken.
Op het busstation was het weer een gekte van jewelste en zoals overal in India loopt iedereen door mekaar heen, toetert, roept, dringen voor aan het loket ( niet bij mij ;-) )
en ook de bussen die op het busstation aankomen weten niet precies waar ze naartoe moeten dus is het altijd een gok waar je uiteindelijk moet wezen.
Op straat zie je trouwens dat men overal het straatvuil aan het verbranden is. Blijkbaar is er geen vuilophaaldienst dus regelt men het zo.
Je moet overigens een beetje oppassen voor Riksja chauffeurs die zeer goedkope prijzen geven, vaak betekent dit dat zij dan langs souvenirwinkels gaan waar hij commissie krijgt zodra hij je aanlevert ( je hoeft niet perse te kopen ). Eenmaal binnen is het voor de souvenirwinkel de kunst om jou zoveel mogelijk te verkopen ( lees: aan te smeren ), maar de brede glimlach en de dollartekens in hun ogen weerhouden mij vaak zo niet altijd van enige koop.
Ook leuk is trouwens dat veel Indiers op een vraag geen antwoord geven maar simpelweg zijwaards bewegen met hun hoofd en daarbij een brede glimlach op hun gezicht toveren. In het begin dacht ik dat ze mij voor de gek aan het houden waren, maar later kwam ik erachter dat ze gewoon ja bedoelen.....of nee.....of misschien.......of gewoon ik heb geen flauw idee. Voor het gemak ga ik altijd maar van optie 4 uit.
In de nachtbus naar Goa ( de Indiase
strandvakantiebestemming bij uitstek ) zat ik met een Australier en een Duitse. Vertellend dat ik naar Australie ging vroeg hij waarheen precies. Ik zei : Perth ( ok ), Adelaide ( that's shit ), Sydney ( ok, but there're just a bunch of wankers ). Nou dat vond ik toch wel een bijzondere wereldvisie, ik ben benieuwd of de mensen uit Sydney zelf daar ook zo over denken, ik zal het ze dan eens vragen. Ik heb mijn contact met dit koppel maar minimaal gehouden.
Tijdens deze nachtrit stopten we op verschillende plekken en klom ineens een opa aan de zijkant de bus op om hele zware balen met weet ik veel wat op het dak van de bus te laden. Nou zoiets kom je bij ons niet zo snel tegen geloof ik.
Eenmaal aangekomen op de standbestemming Palolem merk ik dat er ook veel Russen zijn en er wordt vanwege het hindufeest vuurwerk afgestoken.
Gisteravond nog even gegeten met een Nederlands koppel Mike & Kim uit DSB Alkmaar, zij reizen 3 weken door Zuid-India en we hebben nog gezellig gegeten ( boefen voor de Belgen ).
En dan de koe...
Die koeien kom je echt overal tegen. Op de weg ( bussen rijden daar dan omheen, auto's toeteren er soms totaal nutteloos tegen ), op het strand ! en zelfs ook in het restaurant !! Het moet natuurlijk niet veel gekker worden. Die koeien zijn hier heilig aangezien zij melk geven aan kinderen worden zij als een soort moeder gezien ( Us mem ? ), en vanwege het geweldloze karakter van de hindi mogen zij een koe niets aandoen maar leggen zij de koe tevens geen enkel strobreed in de weg. Zij kunnen maar gaan en staan waar ze willen. Die koeien zijn vaak compleet improductief en het is toch een vreemd gezicht om iedere keer koeien op de wildvreemdste plaatsen tegen te komen en ze ipv van het gras van het vuilnis te zien smullen.
Het is toch jammer want een heerlijk biefstukje is toch ook niet te versmaden !!
Maar ja...
Groet
Mark
-
19 Oktober 2009 - 15:26
Liesbeth:
Nu al benieuwd naar het volgend verslagje :-) -
19 Oktober 2009 - 18:58
Rut:
Prachtig! -
19 Oktober 2009 - 20:59
Eef:
hahaha geweldig verhaal!! Wat een grappig land lijkt me dat zeg. Nou have fun en schrijf maar snel weer zo'n leuk verhaal! Groetjes van je nichie :) -
20 Oktober 2009 - 15:13
Eric:
Olifanten biefstukje lijkt mij zeer mals! -
20 Oktober 2009 - 15:58
Gerard:
Hey Mark,
Nog een goeie reis! Je zit pas op een procent of 6, dus dat mag nog wel.
Mooi begin, India.
DSB Alkmaar? Jij wel! -
20 Oktober 2009 - 18:56
Gerdy:
KOElbloedig! -
20 Oktober 2009 - 19:16
Debbie:
hey Mark, alweer een leuk verslagje :) en tsja mensen die betalen om zich door een olifant op het hoofd te laten swaffelen...het zullen iig geen nederlanders geweest zijn denk ik zo ;-) -
20 Oktober 2009 - 20:15
Iwan:
haha, dat van die biefstuk zou ik nog even voor jou houden ;) -
21 Oktober 2009 - 18:42
Ora:
Hey Mark,
Goede reis nog, leuke verslagen. Ik wacht al op het volgende!
groetjes -
21 Oktober 2009 - 19:06
Ed:
Hoi Mark,
Veel plezier daar in India. Ik zal je blog regelmatig lezen.
Groeten, Ed -
22 Oktober 2009 - 22:36
Jurgen:
Hey. Het lijkt me een daar een hele belevenis. Ik kijk al uit naar je volgende verhalen!!!
Greetz het C-team -
23 Oktober 2009 - 09:08
Maarten:
Hé Mark,
Leuk hoor; Hansie Teeuwen citeren. Je kan i.i.g. wel zo schrijven dat ik me kan inbeelden waar (en hoe) je loopt.
Helaas kan je me nog niet overtuigen om naar India te gaan, maar dat lukt nog steeds niemand. Alhoewel ik Ooty heb op gezocht op wiki en dat is wel een prachtig panorama:).
Groet,
Maarten -
26 Oktober 2009 - 11:59
Ilse:
Nooit geweten dat er een schrijver in jou schuilging. Leuke verhalen !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
