suf city, sex city en mr oo

Nou, de reis is dus nu echt begonnen.

De vlucht naar Doha met Qatar Airways verliep heel voorspoedig.

's avonds landde ik op de luchthaven en nam de shuttelbus naar de terminal.
De meesten gebruikten Doha als transferluchthaven en zo ook een Belg met wie ik me zojuist had onderhouden.

Toen kwam er een leuke anekdote want er zaten ook een paar Limburgers in het busje dat op weg was naar de transferterminal, zij waren op weg naar Perth, net als die Belg.
Vertelt die Belg tegen die Limburgers dat prins Filip en prinses Mathilde ook binnenkort naar Perth zouden komen. Nou zeggen die Limbo's; " als dat maar goed gaat, die prins Philip kan namelijkl niets zelf. Er wordt wel eens gezegd dat hij heeft geklaagd dat zijn vrouw altijd zoveel lawaai maakt als ze klaarkomt", waarop het antwoord luidde ", dat is dan toch niet zo erg", waarop prins Filip vervolgens zegt " jawel , want ik hoor het zelfs tot op mijn kamer "!.

Zeggen die Limbo's "wat brengt u eigenlijk naar Perth ?". Waarop die andere man zegt ; " ik ben diplomaat, ik moet hun bezoek voorbereiden ".
"ok", zeggen die limbo's, "dan kunnen we nu beter zwijgen".

Ik lag natuurlijk dubbel van het lachen !
Er zijn landen waar je niet zulke grappen kan maken over het koningshuis.

Mijn hotel was niet bijzonder goed maar ok, de volgende dag de stad maar een beetje verkend.

Doha heeft eigenlijk helemaal niets te bieden. Er is zo goed als geen architectuur ( behalve dan de nieuwere wolkenkrabbers in de stad ), in de stad kom je alleen maar buitenlanders tegen uit landen als Bangladesh / Pakistan / India / Filipijnen etc maar geen qatari. Die hoeven blijkbaar niet te werken.

In het zakencentrum kan je alleen maar over de straat lopen, voor voetgangers is ueberhaupt geen plek. Iedereen gebruikt hier de auto ( of de SUV ), want van die grote 4x4 rijden er hier ongelooflijk vele rond.
Het lijkt er ook op dat het volgende van toepassing is : hoe groter de auto, hoe krankzinniger er mee wordt gereden.

Nog even naar een nieuw uitgaanscentrum gegaan ( nou ja, het was een soort Qatari beach centrum. Hier liepen de qatari's dan wel rond en flashten ze graag met hun SUV's, Porsches en zelfs een Lamborghini ( waar de chauffeur me triomfantelijk toeknikte ).

Goed, ik had de hele Corniche afgelopen waar ook nauwelijks andere mensen liepen dus ik vond het allang goed dat ik 's avonds weer mocht vertrekken uit Suf city en verder kon vliegen naar Bangkok.
De grap was eigenlijk ook dat als je aan mensen vroeg of ze Doha leuk vonden, ze allen ontkennend waren. Ze hadden hier werk en dat het hier saai was namen ze maar op de koop toe.

Daar nam ik 's morgens direct de bus naar Pattaya waar ik in een Belgisch guesthouse incheckte ( Harry's place ).
Ik weet niet welke wilde verhalen je allemaal over Pattaya je allemaal hebt gehoord / gelezen maar ze zijn allemaal waar.

Pattaya is op zich wel een grappig toeristenoord met veel restaurantjes, parasailing, een vervuild strand, bezopen Russen, massage salons en honderden barretjes met hostessen die allemaal een praatje met je willen maken.

Ik weet na twee dagen niet precies meer wat mijn naam is.... is dat nu taxi ....of massage. Ik hoorde namelijk op straat alleen maar : "hello taxi", "hello massage".

Daarbij lopen er ook vele oudere mannen op leeftijd alleen rond of zitten aan de vele barretjes. Overdag dan vaak alleen hun alcoholische versnapering te drinken, maar 's avonds hebben ze andere plannen.

Nou moet iedereen dat natuurlijk voor zichzelf weten maar een toeristische bestemming voor families is dit zeker niet. Twee dagen was dan ook meer dan genoeg van het goede en ik ging weer naar Bangkok naar de fameuze Khao Shan Road ( het backpackers centrum van Thailand ). Hier heb je ook weer veel restaurantjes / souvenirwinkeltjes etc maar niet zo van die andere entertainment.

Toen vloog ik naar Yangon, de hoofdstad van Myanmar.

Ik had een klein probleempje want ik had wel contant geld meegenomen maar alleen maar 500 euro en in Myanmar kan je alleen met dollars betalen en contant geld wisselen. Er zijn nog geen ATM's en creditcards zijn hier ook onbruikbaar. Mastercard had zich zo'n 10 jaar geleden teruggetrokken uit dit land maar ( toevallig ) morgen zouden ze zich weer voor het eerst presenteren, maar daar moet je niet direct vanuit gaan natuurlijk. Mijn budget staat dus voor de komende 10 dagen vast.

Ik nam de taxi naar het centrum naar een hotel dat in mijn boek een prijs had voor 25 tot 35 dollar maar die bleek nu 120 dollar te zijn. Iets buiten mijn budget dus op zoek naar de volgende.

Uiteindelijk in het centrum toch nog iets gevonden voor 20 dollar maar het zoeken naar akkommodatie blijkt nog niet zo eenvoudig als in de andere landen van Zuid Oost Azie. Hierbij komt nog dat het land zich meer open opstelt en dit resulteert in dat er dit jaar 600.000 bezoekers worden verwacht tot opzichte van 300.000 vorig jaar.

Het aantal overnachtingsmogelijkheden is niet zo spectaculair gestegen dus de prijzen zijn dan ook maaar meteen verdubbeld of meer. Ik hoor dit fenomeen van alle toeristen en iedereen heeft moeite met het vinden van budgetakkommodatie. Tja gewoon een kwestie van vraag en aanbod natuurlijk.

Yangon is een oude stad en met Jurgen ( Oostenrijk ) en Edgar ( Duitsland ) ben ik op pad gegaan naar Shwedagon Pagode ( een groot tempelcomplex in goud ).

Op dit tempelcomplex kom ik nog twee oud collega's tegen van Partena ( Annick en Marc ), zij waren ook net aangekomen en bezochten ook dit land voor het eerst. Iedereen wil blijkbaar gebruik maken om nog deze nog politiek incorrecte bestemming in oude staat mee te maken.

Ik trek nog een paar dagen op met Edgar en Jurgen, en inmiddels zijn we in Mandalay aangekomen.

Myanmar is wel een indrukwekkende bestemming; het is echt een mengeling van Indiers / Thai en Chinesen. De mensen zijn zeer vriendelijk maar dat heb je wel vaker in een dictatuur. Hoe Noordelijker je komt, hoe meer Chinesen je tegenkomt. Ze zijn vaak te herkennen aan het gerochel voordat ze gaan spugen. Dat gaat met veel lawaai gepaard en kunnen ze toch blijkbaar niet helemaal wegsteken.

Morgen gaan we de oude steden rond Mandalay bezoeken en dan naar de oude tempelstad Bagan.

Hoewel ik al snel tempelmoe word ( vaak al voordat ik erin ben geweest :-) ) zal Bagan toch wel indrukwekkend zijn vermoed ik.

Daar zal ik ook mr oo gaan ontmoeten. Dit is de reisleider van de moeder van Wouter ( van de badminton ) die zij heeft gehad. Aan hem zal ik een paar foto's overhandigen. De door de moeder opgestuurde foto's komen nl nooit aan want die worden gewoon opengemaakt en achtergehouden, dus nu proberen we het zo.

Tot de volgende weer,
Tschuss Mark