Antananarivo naar Belobaka

Door: Mark Dirksen

Blijf op de hoogte en volg Mark

25 December 2013 | Madagascar, Antananarivo

Ik heb weer eens het geluk om te mogen reizen, dit keer staat Madagaskar op het programma.

Ik maak deze reis samen met Jurgen, die ik vorig jaar ontmoette in Myanmar, en via een zeer korte overstap op La Réunion landden we op de luchthaven van de hoofdstad van het land : Antananarivo.

Jurgen had wel een geldig paspoort maar deze was niet meer 6 maanden geldig en dat was blijkbaar wel nodig. De dienstdoende grenscontroleur stuurde mij weg, hij wilde alleen met Jurgen praten. Jurgen had twee opties: of hij keerde weer terug naar huis, of hij regelde het met de politie. Hij wilde wel met de politie iets regelen en vroeg hoe dat kon. Nou, dat was eenvoudig...hij was de politie !? Voor 50 dollar / euro kreeg hij zijn stempel en kon zijn weg vervolgen.

Antananarivo is een levendige maar zeer arme stad. Overal zijn er handelaars, je ziet veel vrouwen met kinderen, er wordt op straat van alles verkocht, het is toch nog redelijk schoon, je ziet er wel maar weinig toeristen en de bevolking is uitermate vriendelijk en beleefd. We zagen op een gegeven moment dat er een vrouw werd aangereden waarbij de chauffeur gewoon doorreed; er stonden direct veel geïnteresseerden omheen maar weinig mensen die ook daadwerkelijk iets voor haar deden. Nee, als je iets overkomt dan heb je weinig geluk.

We reizen door naar onze volgende bestemming : Tsiroanomandidi !!
Dat klinkt he ? Voor mij toch in elk geval klonk het als een soort Timboektoe, de plaats die heel veel weg klinkt. Vanuit de hoofdstad is er een verharde weg naar het Westen die enkele honderden kilometers verder gewoon stopt in......Tsi Didy. Om er te komen moesten we met de Taxi Brousse. Dat was in ons geval een soort grote jeep / minibus die als taxi fungeerde. De brousse vertrekt pas als hij vol is. Als iets vol is in België is dat in Madagaskar maar halfvol dus dat is proppen geblazen.
Wij hebben overigens, heel decadent, voor vijf plaatsen betaald zodat we toch nog een beetje ruimte hadden. Nog even een fles water gekocht in een piepklein winkeltje ( de eigenaar kon er nog net zelf in ) en we vertrokken waarbij de kinderen van de krottenwijk waar de taxi brousse vertrok de eerste meters meerenden).

Tsiroanomandidy, is een klein plaatsje waar verder weinig gebeurt. Er komen hier bijna geen reizigers en als we hier rondlopen worden we aangezien als een soort aliens. Ik denk dat ET hier rond zou lopen dat die minder vreemd wordt aangekeken.

De volgende dag reizen we door naar Belobaka. Hiervoor moeten we met een 4x4 aangezien er geen normale doorgaande wegen zijn. Op de taxibrousse standplaats worden we aandachtig gevolgd door en 20tal personen die graag willen zien hoe deze vreemde snuiters zich hier redden en onderhandelen. Het lijkt wat intimiderend maar dat is het zeker niet. Ik kreeg niet de indruk dat men ons wilde bestelen maar je moet natuurlijk altijd oppassen. Uiteindelijk wordt er een chauffeur gevonden en die wordt voor ons verantwoordelijk gemaakt. Hij moet zorgen dat we goed ankomen en dat we mensen vinden die ons in Belobaka verder helpen.

Wat de rit naar Belobaka betreft, ik ben natuurlijk België gewend met de gaten in de wegen maar hier wordt dat nog een beetje overtroffen hoor. De gaten zijn hier soms zo groot dat zelfs de auto erin zou passen. Na drie uur een combinatie van luide Afrikaanse -en Westerse muziek te hebben aangehoord komen we aan in het nog verder van de bewoonde wereld gelegen pittoreske Belobaka.

Belobaka is nog primitiever, je waant je hier erg ver van alles. Het lijkt wel het dorp van de kinderen te zijn, overal zie je ze. Er zijn geen auto's, er is geen elektriciteit alleen wat aggregaten 's avonds. De mensen zijn hier straatarm maar blijkbaar wel gelukkig.

We eten in een klein restaurantje, als je dat zo kan noemen, en leren de vrouw van de chauffeur kennen. Daar worden we ook thuis uitgenodigd. Op de eerste verdieping leeft de hele familie in een kamer. Dit zijn blijkbaar dan nog de rijken van het dorp. Er zijn twee dragers voor ons gevonden en de volgende dag zullen we gaan wandelen naar onze volgende bestemming Ankavandra.

We logeren in een zeer eenvoudig hotel bij een vrouw die zeer gearticuleerd Frans spreekt en eten 's avonds een rijk gevulde groentesoep die ze met trots had klaargemaakt.

Omdat er geen elektriciteit is, is het leefritme ook heel anders. Om 20.00 uur is iedereen van de straat maar 's morgens om 06.00 uur spelen alle kinderen alweer buiten. Ze gaan dus naar bed als het donker is en zijn wakker als het licht is. Om 20.00 uur blaast er plotseling een kerel voor ons hotel op een soort hoorn ?! Aangezien dit even doorgaat komen er hier ineens een aantal belangstellenden op af. Wij zitten net op de tweede verdieping vlakbij dat kruispunt en kunnen alles goed overzien, het blijkt een soort politieke demonstratie te zijn. Even later druipen de mensen toch weer af. Dan rond een uur of 22.00 nemen de honden het roer over in het dorpje. Alles is verder stil dus de honden blaffen van grote afstand naar mekaar. Het is een heel schouwspel en als de honden eindelijk uit geblaft zijn nemen de hanen het 's morgens gewoon van hen over. Die luiden dan de morgen weer in.

Voor ons staat een 2 daagse wandeltocht van 62 kilometer op het programma naar Ankavandra.